Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Ερασιτεχνών Albi 2017.

Είναι συναρπαστικό όταν ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας συντελείται σε μία περιοχή η οποία έχει μία μακραίωνη ιστορία…

Επίσης είναι σημαντικό στον τόπο που φιλοξενείται ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός να υπάρχει διάχυτη η διάθεση για  υποστήριξη από τον κόσμο της περιοχής αυτής…

Όλα αυτά συνέβησαν στον Μόλυβο της Μυτιλήνης όταν η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας διοργάνωσε με κύριο χορηγό τον Δήμο Μυτιλήνης, το  Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου στις 10-11 Ιουνίου 2017.

Οι δύο χρυσές νίκες σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα δεν ήταν μόνο αυτές που μου άφησαν ευχάριστες εικόνες από αυτό το νησί…Η τέλεια διοργάνωση των αγώνων σε συνδυασμό με την μεγάλη προσφορά εθελοντών δεν άφησε κανένα περιθώριο ατυχήματος και σφάλματος.

Έπειτα, η υπέρμετρη φιλοξενία που δεχθήκαμε από τον κόσμο της ιστορικής αυτής περιοχής,  καθώς και η εξυπηρέτηση στις παραθαλάσσιες ξενοδοχειακές μονάδες που διαμέναμε ήταν μοναδική.  

Ο πρώτος αγώνας του πρωταθλήματος ήταν η Ατομική Χρονομέτρηση 18Km που πραγματοποιήθηκε στην Καλλονή της Λέσβου.

Παρόλο τον μικρό σχετικά πληθυσμό της, η Καλλονή έχει την όψη μιας σύγχρονης μεγάλης και σημαντικής κωμόπολης ή ακόμα καλύτερα μιας μικρής πόλης με αρκετά μεγάλη και έντονη εμπορική κίνηση, καθώς βρίσκεται στο κέντρο του νησιού.

Αγωνιστήκαμε σε μία έντονη κυματιστή διαδρομή, παραλιακά στον κόλπο της Καλλονής  περνώντας από μοναδικούς βιότοπους και αμμουδερές παραλίες.

Ο κόλπος Καλλονής είναι ο μεγαλύτερος του νησιού και όταν βρεθείς εκεί δε μπορείς να παραλείψεις να περπατήσεις στο γραφικό λιμάνι, που θυμίζει ζωγραφικό πίνακα, με τα παραδοσιακά καΐκια και τις βαμμένες με έντονα χρώματα ψαρόβαρκες, να συμβάλλουν με την πολύχρωμη νότα τους στη σύνθεση του τοπίου.

Η γραφικότητα της περιοχής ολοκληρώνεται από τις αλυκές του κόλπου και τους βιότοπους της Σκάλας και των παρακοίλων, που εξαιτίας της παρουσίας μεγάλου αριθμού σπάνιων πουλιών αποτελεί σημείο που προσελκύει έντονο οικοτουρισμό.

Την επόμενη ημέρα ο αγώνας Αντοχής ξεκίνησε και τελείωσε στον Μόλυβο. Η ιστορία του Μόλυβου είναι τόσο εντυπωσιακή που δεν μπορώ να μην αναφέρω κάποιες κύριες αναφορές.

Η πόλη στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μήθυμνα, ενώ στα τέλη της Βυζαντινής περιόδου απέκτησε το όνομα Μόλυβος. Το αρχαίο της όνομα οφείλεται στη Μήθυμνα, κόρη του Μακαρέα και σύζυγο του Λεπετύμνου. Στη μακραίωνη πορεία της πόλης μέσα στο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν και τα δύο ονόματα. Σήμερα ισχύουν και τα δύο.

Το πρώτο όνομα, Μήθυμνα, έχει προελληνική ρίζα – πελασγική και διατηρήθηκε σε όλη την αρχαιότητα, μέχρι το 1354 μ.Χ. Ιστορικές πηγές, όπως νομίσματα – επιγραφές, αλλά και ιστορικές αναφορές μας πληροφορούν ότι ο αιολικός τύπος του ονόματος ήταν «Μάθυμνα», αλλά από τα Ελληνιστικά χρόνια επικρατεί οριστικά ο αττικός τύπος «Μήθυμνα».

Από τα χρόνια της κυριαρχίας της δυναστείας των Γατελούζων στο νησί, δηλαδή από το 1355 μ.Χ. επικρατεί το όνομα Μόλυβος. Η προέλευση του είναι πιο πιθανή από την Φράγκικη ονομασία Mont d’olives – το όρος των ελαιόδεντρων, παρά από τα άφθονα πετρώματα μολύβδου που υπάρχουν στην περιοχή.

Κατά τη Μυθολογία, η Μήθυμνα, μαζί με τη Μυτιλήνη, την Άντισσα, την Αρίσβη και τον Ερεσό, ήταν παιδιά του βασιλιά Μάκαρα, που εποίκισε τη Λέσβο. Από τα παιδιά λοιπόν του βασιλιά πήραν αντίστοιχα και τα ονόματά τους οι συγκεκριμένες πόλεις του νησιού, που χιλιάδες χρόνια τώρα μένουν στις ίδιες θέσεις και διατηρούν τα ίδια ονόματα. Η Μήθυμνα παντρεύτηκε το Θεσσαλό ήρωα Λέσβο, που κι αυτός εποίκισε το νησί.

Η Αρχαία Μήθυμνα, η θέση της οποίας εντοπίζεται στην ίδια θέση με τη σύγχρονη, ήταν πόλη αντίπαλη της Μυτιλήνης και όλων των υπολοίπων πόλεων της νήσου ως μόνη αττικίζουσα.

«Κατά τον Τρωικό Πόλεμο, η Μήθυμνα, με απόφαση του αρχηγού των Πελασγών Πυλαίου, συμμάχησε με τους Τρώες. Όπως αναφέρει ο Όμηρος, έγινε στόχος επιδρομών των Αχαιών, που ήθελαν να αποκόψουν τους Τρώες από κάθε βοήθεια των συμμάχων τους.

Σε μια απ’ αυτές τις επιδρομές, ο – κατά τον Όμηρο – θεόμορφος Αχιλλέας πολιόρκησε στενά τη Μήθυμνα, αλλά συνάντησε μεγάλη αντίσταση και η πολιορκία τραβούσε σε μάκρος. Τότε η βασιλοπούλα της Μήθυμνας Πεισιδίκη, παράφορα ερωτευμένη με το μυθικό ήρωα που η φήμη του διέτρεχε από άκρη σε άκρη την Ελλάδα, τον βοήθησε αποφασιστικά να καταλάβει την πόλη.

Η προδοσία της Πεισιδίκης προς την πατρίδα της δε βρήκε κατανόηση, έστω κι αν έγινε εξαιτίας ενός απελπισμένου έρωτα. Έτσι ο Αχιλλέας διέταξε να την εκτελέσουν με λιθοβολισμό. Στη συνέχεια εκτέλεσε στα τείχη της πόλης τους ήρωες Λάμπετο και Ικετάονα, που ήταν γιος του Λεπέτυμνου και της Μήθυμνας, καθώς και τον Τράμβυλο. Την κατάληψη της Μήθυμνας από τον Αχιλλέα ακολούθησε σε λίγο και η άλωση της Τροίας.»

Ήταν πράγματι μεγάλη παράβλεψη για τους αθλητές που απέφυγαν ή δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν σε αυτό το Πρωτάθλημα Ποδηλασίας στην ‘’Αρχαία” Μήθυμνα, σε μία από τις πιο ιστορικές και γραφικές περιοχές στην Ελλάδα.

Σε αυτό το άρθρο δεν θέλησα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα στοιχεία αγωνιστικού ενδιαφέροντος, όσο στην εμπειρία που έζησα ως αγωνιζόμενος αθλητής σε έναν εξαιρετικά ιστορικό τόπο, απείρου κάλλους και ομορφιάς.

«Έχουν περάσει ήδη 5 χρόνια από τότε που συνειδητοποίησα οτι μπορώ να διακριθώ σε έναν τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Ερασιτεχνων.

Έρπεπε να ταξιδέψω στην μακρινή Αυστραλία για να πετύχω τον σκοπό μου.

Λίγοι άνθρωποι πίστεψαν στο όνειρό μου και ελάχιστοι με βοήθησαν πραγματικά.

Ήξερα και το πίστευα βαθύτατα ότι από το Περθ οτι δεν έπρεπε να γυρίσω με άδεια χέρια

Το ένστικτο μου με οδηγούσε εκεί προκειμένου να δικαιώσω τις προσπάθειές μου και τους ανθρώπους που μου κρατούσαν το όνειρο ζωντανό.»

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Μαλαισίας περιμένοντας την ανταπόκριση για την συνέχεια της πτήσης μου. Αρπάζοντας λοιπόν την ευκαιρία ήθελα να γράψω λιγα πράγματα για τις εμπειρίες που βίωσα στο Περθ. Εξίσου όμως σημαντικό είναι να αναφέρω και το πως κατάφερα να έρθω στο Περθ.

Πριν ενα χρόνο, προς τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου στην Δανία, είχα συμμετέχει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ερασιτεχνών. Εκεί κάποιες συνθήκες δεν με ευνόησαν με αποτέλεσμα να μην καταφέρω να πετυχω τον σκοπό μου.
Έτσι λοιπόν με το που επέστρεψα στην Ελλάδα, ξεκουράστηκα λιγες ημέρες και ξεκινησα την προετοιμασία μου για το Περθ.

Η στρατηγική μου ήταν να κοντρολάρω τον ρυθμό ανάπτυξης της αθλητικής μου φόρμας, ώστε να κορυφωθεί μία φορά και αποτελεσματικά στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Κάθε φορά που ένιωθα καλύτερα από ότι περίμενα, προσπαθούσα να «παγώνω» τον ρυθμό εξέλιξής μου, αν και σε αυτό συνέβαλαν αρκετα οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις μου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την Ανοιξη μέχρι και το τέλος Ιουνίου.

Οι άνθρωποι που με στήριζαν ολα αυτα τα χρόνια με ποικίλους τρόπους ήταν η οικογένειά μου, ο Nick Ntots , ο Gregory Fytros Gbf με τα +watt συμπληρώματα διατροφής ο Maglaris John Fuji bikes Greece με τον τεχνολογικό εξοπλισμό που χρειαζόμουν και ο Avgerinos Koklas support και μηχανικός παντως καιρού.

Ωστόσο, ο «Δρόμος για το Πέρθ» μου επιφύλασε καινούργιες γνωριμίες και μελλοντικές συνεργασίες.

Στο πλαίσιο αυτό και σε συνδυασμό με τις δρασεις της εταιρείας SPORTS TOURS HELLAS του George Leventakis , το ταξίδι μου για την Αυστραλία οριστικοποιήθηκε από τους παρακάτω συνεργάτες μου, δέκα μόλις ημέρες πριν αγωνιστώ.

1. Ο Tasos Tzerbidis αποκλειστικός αντιπρόσωπος της εταιρείας παραγωγής αθλητικών και ποδηλατικών ρούχων Zaes

2. Ο Nikos Georgiou γενικός Διευθυντής της πολυεθνικής εταιρείας παραγωγής χρωμάτων PPG HELLAS

3. Ο Yannis Koligliatis επιχειρηματίας και Ιδιοκτήτης της εταιρείας Racing Cycles.

Το ταξίδι για το Περθ ηταν πολυ δαπανηρό και αυτο δεν μου επέτρεπε να πάρω συνοδο μαζί μου. Ηταν σημαντικό μειονέκτημα, διότι χωρίς συνοδό ήμουν εκτεθειμένος σε οποιαδήποτε ατυχία που μπορούσε να παρουσιαστεί κατα την διάρκεια των αγώνων ή ακόμα και των προπονήσεων.

Για παράδειγμα ο αγώνας Αντοχής ήταν 160km και δεν είχα έναν συνοδό για να μου δώσει υδροδοσία ή τροφοδοσία. Μία πτώση… Ενα σκασμένο ελαστικό… Ενα αντιανεμικό να φορέσω οταν η θερμοκρασία τις πρωινές ώρες έφτανε τους 4 βαθμούς…

Υπήρχαν πάρα πολλές δυσκολίες σε θέματα ρουτίνας που έπρεπε να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία, ώστε να μην χάσω τον στόχο από το μυαλό μου για τον οποίο πήγα στην Αυστραλία.

Η Ελληνική κοινότητα του Περθ δεν υπήρξε πουθενά, παρόλο που ειχε ενημερωθεί με ηλετρονικό μήνυμα και ειχε δημοσιευθεί η άφιξή μου από τον τοπικό τους τύπο.

Εντούτοις στο Πέρθ έκανα δύο γνωριμίες οι οποίες εξελίχθηκαν σε αμοιβαία φιλία.
Η πρώτη ήταν με τον Καναδό αθλητή Allan Kliger τον οποίο τον γνωρισα καθώς πηγαίναμε στο Rottnest για να προπονηθούμε στην διαδρομή του χρονομέτρου. Με το ιδαίτερο και χαρακτηριστικό χιούμορ του, πέρασα αξέχαστα μαζι του.

Η δεύτερη γνωριμία συνέβηκε οταν ο Apostolis Koutsouvelis μου απάντησε σε ενα ανέλπιδο και τελευταίο μηνυμα που έστειλα δυο ημέρες πριν αναχωρήσω απο το Περθ, για την εξεύρεση κάποιου Ελληνα στην πόλη αυτή

.
Ο Αποστόλης Κουτσουβέλης κατάγεται από την Κατερινη και μετακομισε στο Περθ το 2011. Απο την πρωτη στιγμή που μιλήσαμε ηρθε και με βρήκε στο ξενοδοχείο μου, με φιλοξένησε σαν να ήμουν αδερφός του, με γνωρισε στην οικογένειά του και με αγκάλιασαν ολοι σαν να γνωριζόμαστε απο χρόνια.
Υπάρχουν ανεξίτηλες στιγμές που έζησα κοντά τους. Με την παρέα τους χαλάρωσε το μυαλό μου και αυτοσυγκεντρωθηκα ακόμα περισσότερο για τον αγώνα αντοχής.

Η πέμπτη θέση στην Ατομική Χρονομέτρηση ήταν ήδη μία μεγάλη επιτυχία για εμένα η οποία συνοδεύτηκε με εξαιρετικά καλή επίδοση.

Όμως αναζητούσα κάτι παραπάνω…Στον αγώνα Αντοχής 160km έπρεπε να αντιμετωπίσω 180 αθλητές υψηλού επιπέδου και επιπλέων τις τακτικές των 36 Εθνικών ομάδων που συμμετείχαν.

Στην αρχή η διαδρομή ειχε 50km ευθεία και στην συνέχεια μπαίναμε σε δυο κύκλους των 48km, συγκεντρωνοντας 2000 υψομετρικά.

Προσπάθησα μέχρι τα μισά της διαδρομής να αποτρέψω οποιαδήποτε επίθεση η οποία μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρες προϋποθέσεις για ξεκόλλημα.

Περίπου στα 85km πριν τον τερματισμό, εκμεταλευόμενος μία παρατεταμένη εναλλαγή ρυθμού που ειχε γινει σε μια αναβαση 4km, άσκησα αντεπίθεση καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να αποσπαστώ μαζί με άλλους δύο Αυστραλούς αθλητές.

Συνδυαστηκαμε αρμονικά μεταξύ μας, μέχρι που μεγαλώσαμε την χρονική διαφορά από το δεύτερο γκρουπ στα τρισύμηση λεπτά. Τα τελευταία ανηφορικα χιλιόμετρα προσδιόρισαν και τις αντίστοιχες θέσεις μας.

Νιώθω πάρα πολύ συγκινημένος για την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδηλασίας Ερασιτεχνών. Είναι μία επίδοση αρκετά υψηλή διότι προκειμένου να διατηρηθώ σε αυτόν τον ρυθμό έπρεπε να ποδηλατήσω για 4h07′ στα 298w μέσο ορο.

Επιλέον, το χάλκινο μετάλλιο εκτός από τις θυσίες, τους κόπους, τις χαρές, τις απογοητεύσεις και τις προσπάθειες πολλών χρόνων, κρύβει τα συναισθήματα και την υποστήριξη κάποιον ανθρώπων, οι οποίοι με αποδέχθηκαν όπως ήμουν και ήταν πάντα δίπλα μου…Σε αυτούς αφιερώνω την κατάκτηση της 3ης θέσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Δρόμου Ερασιτεχνών.

To Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου Ερασιτεχνών που διεξήχθη στις 3-6 Σεπτεμβρίου 2015 στην Δανία, μου πρόσφερε ανάμικτα συναισθήματα και σκέψεις χρήσιμες για το μέλλον.

Η Ποδηλασία Δρόμου είναι ένα άθλημα στο οποίο η επιτυχία δεν εξαρτάται μόνο από τη σωματική δύναμη και τη διαύγεια σκέψης του αθλητή τη στιγμή που αγωνίζεται. Ένα πλήθος αστάθμητων παραγόντων και συγκυριών μπορεί να τον οδηγήσουν, είτε στην κατάκτηση της νίκης, είτε στο να τον απομακρύνουν ολοκληρωτικά από τον στόχο του.

Μία πτώση, το σκάσιμο του ελαστικού, οι καιρικές συνθήκες είναι ορισμένοι από τους απρόσμενους παράγοντες που μπορούν να συμβούν σε κάθε αγωνιζόμενο. Αλλά αυτή είναι η ποδηλασία.

Στον αγώνα της  Ατομικής Χρονομέτρησης πλασαρίστηκα στην 11η θέση από τις 70 συνολικά συμμετοχές.

Περίμενα ένα θετικότερο αποτέλεσμα με βάση την περσινή μου επίδοση και την καλή φυσική κατάκτηση που είχα αποκτήσει.

Δυστυχώς όμως, η απότομη μεταβολή του καιρού από ηλιόλουστη ημέρα σε μια μορφή απρόβλεπτης καταιγίδας και κρύου με αιφνιδίασε κυριολεκτικά, διότι ξεκίνησε ελάχιστα λεπτά πριν ξεκινήσω από την ράμπα εκκίνησης.

Το δύσκολο σημείο για εμένα ήταν ότι δεν είχα τον έλεγχο της οδήγησής μου, ώστε σχεδόν σε κάθε στροφή είχα πλαγιολισθήσεις, λόγω του παραπάνω αέρα που είχαν τα ελαστικά μου για τις συνθήκες αυτές.

Στον Αγώνα Αντοχής 165km τερμάτισα 23ος στις 250 συμμετοχές αθλητών σε μία συνεχόμενη κυματοειδή διαδρομή χιλίων εξακοσίων συνολικά υψομετρικών.

Οι πολλές μικρές υψομετρικές εναλλαγές της διαδρομής σε συνδυασμό με τον διαρκή και δυναμικό πλάγιο άνεμο καθιστούσαν τον αγώνα υψηλότατης δυσκολίας.

Τέτοιου είδους συνθήκες δημιουργούν πάντα προϋποθέσεις για  ένα αμφίρροπο επιτυχημένο αποτέλεσμα ακόμα και για τους αθλητές οι οποίοι θεωρούνται φαβορί για την νίκη.  Αυτό συμβαίνει διότι τέτοιας μορφής αγώνες αντοχής χρειάζονται ιδιαίτερη εξοικείωση, εμπειρία, τεχνική οδήγηση και  καλή φυσική κατάσταση.

Είχα απόλυτη γνώση των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τέτοιου τύπου αγώνων, λόγω παλιότερων συμμετοχών μου σε Διεθνής Αγώνες με την Εθνική Ομάδα Αντρών.

Έπρεπε να συμπεριλάβω όμως μία επιπλέον δυσκολία.

Μία μικρή πτώση στο τέλος της προπόνησης την ημέρα ξεκούρασης ήταν αρκετή να μου δημιουργήσει κάκωση στον παράμεσο, η οποία μάλιστα εξελίχθηκε σε μεγάλο οίδημα 24 ώρες πριν τον Αγώνα Αντοχής.

Αυτός ο τραυματισμός εκτός από τον πόνο που μου είχε προκαλέσει, μου δημιουργούσε πολλά περισσότερα προβλήματα όπως, ασταθή οδήγηση, δυσκολία στο φρενάρισμα, κακό πιάσιμο της τροφοδοσίας, πόνο από τους κραδασμούς.Ένιωσα την ανάγκη ότι έπρεπε να μείνω για λίγες ώρες μόνος μου, μακριά από τους υπόλοιπους συναθλητές της Ελληνικής Αποστολής ώστε να μαζέψω τις σκέψεις μου και να ανασυγκροτηθώ.

Την επόμενη ημέρα με περίμενε ένας σκληρός Αγώνας, ένας Τελικός, ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μία εμπειρία που βιώνει ένας αθλητής μόνο μία φορά τον χρόνο.

Στα πρώτα 10km της διαδρομής θα περνούσαμε ένα pave 2km. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πώς να καταφέρω να το ξεπεράσω με τη λιγότερη δυνατή καταπόνηση, διότι δεν μπορούσα λόγω του τραυματισμού να κρατήσω σωστά το τιμόνι.

Σχεδόν άμεσα με την εκκίνηση ο ρυθμός αυξήθηκε σημαντικά, σημειώνοντας για αρκετή ώρα υψηλή ταχύτητα.

Σύντομα φτάσαμε στο σημείο που βρισκόνταν το pave, στο οποίο αποσπάστηκε ένα γκρουπ 15-17 αθλητών, οι οποίοι με άριστη συνεργασία δημιουργούργησαν μια χρονική διαφορά ασφαλείας μέχρι και τον τερματισμό.

Στο δεύτερο γρουπ είμαστε αρχικά 220 αθλητές και μέχρι τα μισά του αγώνα απομείναμε περίπου 100 αθλητές. Ο ρυθμός ήταν συνεχώς μεταβαλλόμενος από τις δεκάδες επιθέσεις που γίνονταν.

Έπρεπε να πάρω πλέον την υπόθεση στα χέρια μου, για να αποφύγω ένα μαζικό τελικό σπριντ σε ένα σύνολο 100 περίπου αθλητών, διότι δεν θα είχα καμιά ελπίδα να σπριντάρω αποτελεσματικά με το ένα χέρι.

Έτσι, αποφάσισα στα τελευταία 30km να ξεδιπλώσω τα χαρτιά μου.

Και αυτό έγινε…Σε ένα ανηφορικό κομμάτι εκμεταλλεύτηκα το ντεμαράζ δύο Σουηδών αθλητών και πάνω στην προσπάθειά τους να αποσπαστούν, έκανα μια επίθεση διαρκείας, με αποτέλεσμα να καταφέρουμε να απομακρυνθούμε από τους υπόλοιπους αθλητές.

Περίπου στα 15km πριν τον τερματισμό πιάσαμε άλλο ένα προπορευόμενο γκρουπ 12 αθλητών και στον τερματισμό κατάφερα σπριντάροντας καθιστός να βγω 3ος, κερδίζοντας έτσι την 23η θέση στην κατηγορία μου.

Θέλω να ευχαριστήσω τους αθλητές της Ελληνικής Αποστολής για τις απολαυστκές στιγμές που έζησα κοντά τους, τον Γιώργο Λεβεντάκη με την Spοrts Tours Hellas για την τεχνική υποστήριξη που μας παρείχε  και επιπλέον, τους παρακάτω τρεις Βασικούς Χορηγούς μου, οι οποίοι μου έδωσαν την δυνατότητα να συμμετέχω για μία ακόμη φορά σε έναν Τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

GBF +WATT

Ολοκληρώθηκε και το δεύτερο αγώνισμα του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το οποίο ήταν ο Αγώνας Αντοχής 108km.

Λίγο πριν την εκκίνηση

Σε αυτό τον αγώνα, η δυναμικότητα των οργανωμένων ομάδων  διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση της τακτικής και  του ρυθμού της κούρσας.

Κυρίως οι Πορτογάλοι, οι Τσέχοι και οι Γερμανοί είχαν το κύριο λόγο στον έλεγχο του γκρουπ.

Προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία που μου δίνονταν, ώστε να πλασαρίζομαι σε ξεκολλήματα  με καλούς αθλητές, ενώ παράλληλα να  ξοδεύω φειδωλά τις δυνάμεις μου.

οδηγώντας σε ένα από τα πολλά ξεκολλήματα που έγιναν στον αγώνα

Είναι αρκετά δύσκολο να αγωνίζεται ένας αθλητής, ενάντια σε ομάδες που έχουν στο δυναμικό τους 5-6 δυνατούς αθλητές.

Το »χειρότερο» με εμένα, είναι ότι πλέον στους αγώνες της Ευρώπης με γνωρίζουν αρκετοί αθλητές από τις προηγούμενες διακρίσεις μου, γεγονός που δεν με αφήνει να ελιχθώ απαρατήρητος μέσα σε έναν αγώνα.

Σήμερα το πρωί, υπήρξαν αρκετοί αθλητές από διάφορες εθνικότητες που  με χαιρετούσαν, ενθυμούμενοι το όνομα μου από τους περσινούς αγώνες Παγκοσμίων Κυπέλλων και Πρωταθλημάτων  που είχα τρέξει.

Επίσης γνώριζαν  τα αποτελέσματα του αγώνα της Ατομικής Χρονομέτρησης δίνοντάς μου συγχαρητήρια, παρόλο που δεν συμμετείχαν στο αγώνισμα αυτό.

Για πρώτη φορά αποτελούσα το »κόκκινο πανί» για πολλές ομάδες σε τέτοιο βαθμό, που ένιωθα μέσα στον αγώνα ότι περιφρουρούσαν την κάθε μου κίνηση.

Είναι σημαντικό να τρέχεις με οργανωμένη ομάδα σε αγώνες τέτοιου επιπέδου…

Θυμάμαι το ψίθυρο στο αυτί μου, μετά τις απονομές του Αγώνα Αντοχής στο »Creatan Cycling Challenge», από τον Ιταλό αθλητή που με κέρδισε Mario Bastianelli….»You Need A Team»…

Ο αγώνας είχε ως επί το πλείστων δυνατό ρυθμό σε συνδυασμό με πάρα πολύ καλή τακτική από τις διάφορες ομάδες.

Τερμάτισα 7ος, διανύοντας την απόσταση των 108km σε 2h.52′ με μέση Ισχύ 310 watts.

http://www.masters-em.cz/data/html/results_2012/results_2012_R_M3.htm

Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την επίδοσή μου παρόλο που αυτή δεν ανταποκρίνεται στην 7η θέση. Όμως οι ομάδες έχουν πάντα τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος.

Ευχαριστώ τον Κώστα και Γιώργο Αλεβίζο για την τροφοδοσία που μου παρείχαν κατά την διάρκεια του αγώνα.

Αύριο στις 09.30 το πρωί, αγωνίζεται ο αθλητής Κώστας Αλεβίζος στην κατηγορία Μ1.

Η πρεμιέρα του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ξεκίνησε με τον Αγώνα της Ατομικής Χρονομέτρησης 20km.

Εκκίνηση Ατομικής Χρονομέτρησης: Λουκάς Καταπόδης

Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρόλο που η υφή του αγωνίσματος αυτού είναι  η ικανότητα του αθλητή, να διανύσει όσο πιο γρήγορα μπορεί μία συγκεκριμένη χιλιομετρική απόσταση, εντούτοις, η προσπάθεια αυτή αποτελεί πάντα μία διαφορετική εμπειρία για τον κάθε αγωνιζόμενο.

Παναγιώτης Ζαχαρίου

Πολλές φορές ο αθλητής αξιολογεί τον αγώνα του στην Ατομική Χρονομέτρηση, σύμφωνα με τη θέση που πήρε στην τελική κατάταξη.

Πριν την εκκίνηση….

Δεν είναι όμως πάντα έτσι…η ατομική προσπάθεια και η απόδοση του κάθε αθλητή, είναι αυτές που πρέπει να αξιολογούνται.

Πριν σκεφτείτε και απαιτήσετε από τον εαυτό σας να διακριθεί σε έναν αγώνα Ατομικής Χρονομέτρησης, θα πρέπει πρώτα να έχετε αγωνιστεί σε αρκετούς παρόμοιου επιπέδου αγώνες, ώστε να συλλέξει το σώμα και το μυαλό σας αγωνιστικές εμπειρίες που θα σας ωριμάσουν ως αθλητές.

Παναγιώτης Ζαχαρίου στην εκκίνηση…

Χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να γίνετε σταθεροί και ώριμοι αθλητές. Σε αυτό το σημείο δε χωρούν συμβιβασμοί και βιασύνες για το άμεσο όφελος της αθλητικής σας απόδοσης.

Ο Παναγιώτης Ζαχαρίου, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος και αξιόλογος αθλητής, δοκίμασε να αγωνιστεί στην Ατομική Χρονομέτρηση, πρώτη φορά σε επίπεδο Πανευρωπαικού Πρωταθλήματος.

Παναγιώτης Ζαχαρίου

Η πολύτιμη 9η θέση που κέρδισε στην τελική κατάταξη, του χάρισε μία ανεπανάληπτη εμπειρία, η οποία θα τον βοηθήσει στο μέλλον για ακόμα πιο τολμηρές επιτυχίες.

Κώστας Αλεβίζος

Ο αθλητής Κώστας Αλεβίζος πολύ πιο δυνατός και αποφασιστικός από την προηγούμενη χρονιά που συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αγωνίστηκε βελτιώνοντας τον προσωπικό του χρόνο κατά 35sec.

Απονομές Ατομικής Χρονομέτρησης

Προσωπικά, νιώθω ικανοποιημένος με την επίδοσή μου, η οποία συνοδεύτηκε με το χάλκινο μετάλλιο, σε απόσταση αναπνοής από την δεύτερη θέση και μόλις λίγα δευτερόλεπτα από την πρώτη θέση:

http://www.masters-em.cz/data/html/results_2012/results_2012_T_M3.htm

Παναγιώτης Ζαχαρίου, Λουκάς Καταπόδης

Αυτή τη διάκριση την αφιερώνω στη μνήμη του πνευματικού μου αδελφού Νικόλαου Κωστέα, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν 4 εβδομάδες σε τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε σε ποδηλατικό αγώνα.

…αγαπημένε μου αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς…

Σήμερα ήταν ημέρα ξεκούρασης και πνευματικής χαλάρωσης απολαμβάνοντας όλοι η παρέα μαζί, την ομορφιά της φύσης.

Λ. Καταπόδης, Π. Ζαχαρίου, Κ. Αλεβίζος

Συστάδες από δάση, όπως λέει και ο φίλος Ζαχαρίου….

….και κάποιος έπαιζε κρυφτό….

Κώστας Αλεβίζος

…άλλη μία εικόνα από τα όμορφα τοπία της περιοχής…

Αύριο άλλη μία δύσκολη δοκιμασία ξεκινάει στις 09.30 το πρωί, ώρα Τσεχίας, με τον αγώνα αντοχής της κατηγορίας μου Μ3.

Loukas Katapodis

Ένα περίπου μήνα πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου 2012, αγωνίστηκα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου, στο δεύτερο κατά σειρά  Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας, «Cretan Cycling Challenge».

Το «Cretan Cycling Challenge»  έλαβε χώρα στα Χανιά της Κρήτης από τις 25/05 έως τις 27/05 και εμπεριείχε δύο διαφορετικούς αγώνες.

Ο πρώτος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 25/05/2012, ήταν η Ατομική Χρονομέτρηση απόστασης 23km. Η διαδρομή του εν λόγω αγωνίσματος είχε κυματιστή μορφή, με αρκετές εναλλαγές ανηφορικών και κατηφορικών τμημάτων.

Pavlos Lydakis

Επιπλέον, χαρακτηριζόταν από τις τεχνικές στροφές που υπήρχαν τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος. της διαδρομής. Άλλος ένας παράγοντας που επηρέαζε σημαντικά τον βαθμό δυσκολίας της Ατομικής Χρονομέτρησης, ήταν ο δυνατός άνεμος που επικρατούσε στην περιοχή.

Η τακτική και ο ρυθμός που θα εφαρμόσει ένας αθλητής στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης, εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει τη στιγμή εκείνη.

Μελέτησα τη διαδρομή από την προηγούμενη ημέρα αρκετά σχολαστικά, καθώς και όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους που καθορίζουν την επιτυχία της προσπάθειας.

Loukas Katapodis

Στους μεγάλης σημασίας αγώνες δεν συγχωρούνται τα λάθη και οι παραλείψεις. Μπορείτε να πειραματιστείτε σε δευτερεύουσας σημασίας αγώνες και πιθανότατα θα προκύψουν λάθη και παραλείψεις τα οποία όμως, θα σας βοηθήσουν στο να προσδιορίσετε περισσότερο τα κατάλληλα στοιχεία που θα χτίσουν την επίδοσή σας στον τελειότερο βαθμό.

Ο συγκεκριμένος αγώνας απαιτούσε ένα υψηλό συνδυασμό Δύναμης, Ταχύτητας και Τεχνικής. Και τα τρία αυτά στοιχεία ήταν εξίσου σημαντικά για να υποστηρίξουν την προσπάθεια του κάθε.

Αφού είχα ‘’αποκρυπτογραφήσει’’ τη διαδρομή και είχα κατασταλάξει στην τακτική που θα ακολουθούσα, το μόνο που μου απέμενε ήταν να μπω στην εκκίνηση με καθαρό μυαλό και Αυτοσυγκέντρωση.

Mpampis Malisianos

Η ικανότητα του αθλητή να μπορεί να Αυτοσυγκεντρώνεται πριν την εκκίνηση του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την επιτυχημένη έκβασή του αγώνα του.

Η σωστή Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να χαλαρώνετε το σώμα σας, αποφεύγοντας έτσι τις έντονες μυικές συσπάσεις που δημιουργούνται στο κορμί σας, λόγω της αυξημένης κορτιζόλης που έχει παραχθεί στο αίμα από το υψηλό ψυχολογικό στρες πριν την εκκίνηση.

Επιπροσθέτως, η Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να μην χάνετε τον έλεγχο και την ψυχραιμία σας, όταν σας συμβαίνουν απρόσμενες καταστάσεις πριν αγωνιστείτε.

Ανέβηκα λοιπόν στην ράμπα της εκκίνησης νιώθοντας χαλαρό και έτοιμο το σώμα μου να δεχθεί την υψηλή μορφή έντασης που απαιτεί ένας αγώνας Ατομικής Χρονομέτρησης.

Loukas Katapodis

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά μετά την εκκίνησή μου, αισθανόμουν ένα σύνολο με το ποδήλατό μου και σχετικά γρήγορα προσαρμόστηκα στον ρυθμό που είχα σχεδιάσει να ακολουθήσω.

Τα πρώτα 10 λεπτά του αγώνα τα πέρασα με pacing 365w  και με μέσο όρο ταχύτητας 44Km/h, κόντρα στο δυνατό άνεμο που επικρατούσε. ‘Ετσι περίπου συνεχίστηκε ο ρυθμός μου μέχρι το πρώτο μισό της διαδρομής φτάνοντας στο σημείο αναστροφής.

Ο ευνοϊκός άνεμος στο δεύτερο μισό με βοήθησε πολύ προκειμένου να αυξηθεί η μέση ωριαία ταχύτητα και να τερματίσω τον αγώνα με μέση ταχύτητα 45.7Km/h και με μέση ισχύ 350 watts.

Ceremony of the Time Trial : Panagiotis Skylodimos, Loukas Katapodis, Pavlos Lydakis

Ο δεύτερος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 27/05/2012, ήταν απόστασης 120km «δοκιμάζοντας» την αντοχή των αθλητών που συμμετείχαν. Η διαδρομή του συγκεκριμένου αγώνα δεν είχε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, γεγονός που τον χαρακτήριζε ως γρήγορο και «νευρικό’» με μικρούς αλλά με σχετικά απότομη κλίση λόφους.

Οι συνολικές συμμετοχές από όλες τις κατηγορίες των αθλητών έφταναν περίπου τις 260 και η εκκίνηση έγινε ταυτόχρονα για όλους τους συμμετέχοντες.

At the Start Line

Η πιο φορμαρισμένη και ομοιόμορφη ομάδα ήταν η ιταλική STUDIO MODA.

Από την πρώτη στιγμή οι Ιταλοί έλεγχαν το ρυθμό της κούρσας, με αποτέλεσμα ένα γρήγορο και δυναμικό αγώνα να τον μετατρέψουν σε έναν αγώνα τακτικής. Με αυτό το τρόπο άλλες φορές έδιναν γρήγορο ρυθμό στην κούρσα, ενώ άλλες φορές τον πάγωναν κυριολεκτικά.

Με την παραπάνω τακτική, κατάφεραν να αποσπστούν δύο αθλητές τους από το υπόλοιπο γκρουπ και να κερδίσουν επάξια δύο διαφορετικές αγωνιστικές κατηγορίες.

STUDIO MODA

Οι Ιταλοί αποτελούσαν μία καλοκουρδισμένη ομάδα με αρκετή εμπειρία και υψηλή αγωνιστικότητα. Στην ουσία δεν υπήρχε άλλη ομάδα ισάξιας δυναμικότητας ώστε να μπορέσει να τους ανταγωνιστεί σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μετά τους δύο προπορευόμενους ακολουθούσα μαζί με ένα μικρό γκρουπ 15 περίπου αθλητών, ανάμεικτων κατηγοριών. Όλα έδειχναν ότι τα πράγματα θα ξεκαθάριζαν στο σπριντ του τερματισμού για τις υπόλοιπες θέσεις του βάθρου.

Ένα ατυχές κλείσιμο που μου συνέβη από συναθλητή μου κατά την διάρκεια του σπριντ, μου στέρησε τη δυνατότητα να αναπτυχθώ σωστά κοντά στους Ιταλούς αθλητές, με αποτέλεσμα να χάσω από τα μάτια μου τον έναν από αυτούς, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mario Bastianelli.

Ceremony of the Road Race: Loukas Katapodis, Mario Bastianelli, Panagiotiw Skylodimos

Γενικά, το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο έτρεξα αποτέλεσε ένα καλό σταθμό προετοιμασίας και επιβεβαίωσης της αθλητικής μου φόρμας, παρόλο που ήταν χαμηλότερης ανταγωνιστικότητας σε σχέση με το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που συμμετείχα στο Saint Tropez στα μέσα Απριλίου.

Μία εβδομάδα μετά το ‘’Cretan Cycling Challenge’’ και πιο συγκεκριμένα στις 03 Ιουνίου 2012 είχα προγραμματίσει να τρέξω τον 20ο Γύρο Εύβοιας, μόνο και μόνο για να συντηρήσω τη φυσική μου κατάσταση, αφού πλέον είχα μπει σε τροχιά Πανευρωπαϊκού.

Δυστυχώς, αυτός ο αγώνας στάθηκε μοιραίος για εμένα αλλά και για πολύ κόσμο, διότι κατά τη διάρκειά του σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα και έχασα τον πολυαγαπημένο μου συναθλητή Νίκο Κωστέα.

Nikos Kosteas

Ο Νίκος επίσης, θα ήταν και ο άνθρωπος που θα με συνόδευε στην Τσεχία για να τρέξω το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα…

Nikos Kosteas

Πριν λίγες ημέρες αποφάσισα να μην αναβάλω την αποστολή μου για το Πανευρωπαϊκό…ξέρω ότι ο Νίκος θα είναι εκεί μαζί μου…θα βρίσκεται δίπλα μου, διότι θα αγωνιστώ μόνο για αυτόν!

Nikos Kosteas

Ο πρώτος αγώνας Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Saint Tropez αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ποδηλατικές μου εμπειρίες, τόσο στο καθαυτό αγωνιστικό κομμάτι, όσο και στις αρκετά σοβαρές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν τη παραμονή του αγώνα.

»Το αισιόδοξο είναι πως κάθε φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι με μία δυσκολία και εκείνη την στιγμή σκέφτεστε ότι είναι ανυπέρβλητη, ανακαλύπτετε πως μόλις την ξεπεράσετε, είσαστε πολύ πιο δυνατοί από πριν. Αν μπορείτε να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα πάντα. Αποκτάτε δύναμη, θάρρος και εμπιστοσύνη από κάθε εμπειρία την οποία παύετε πραγματικά να βλέπετε με ανασφάλεια και φόβο.»

Παρόλες τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσω, προσπάθησα να μη χάσω το Στόχο και το Σκοπό που είχα πηγαίνοντας να αγωνιστώ στην Γαλλία.

Diploma Grand Trophee 2012 Saint Tropez

Με την υποστήριξη του BikeMe.gr και του Κώστα Τριανταφυλλίδη καταφέραμε μία δυσμενή κατάσταση να τη μετατρέψουμε σε επιτυχία.

Loukas Katapodis & Kostas Raptis

Επέλεξα να αγωνιστώ σε αυτή την διοργάνωση τη δεδομένη χρονική περίοδο της προετοιμασίας μου, διότι τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου αγώνα συνδύαζαν στο μέγιστο όλες τις ικανότητες της φυσικής μου κατάστασης.

Profile of the Race

Πιο συγκεκριμένα, για να μπορέσω να »κρατηθώ» μέχρι το τέλος του αγώνα με τους πρώτους καλύτερους αθλητές, θα έπρεπε να λειτουργήσει στο μέγιστο η αναερόβια ικανότητά μου, η ικανότητα της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου και επιπλέον και η ικανότητα της αντοχής μου.

Το προφίλ του αγώνα όπως φαίνεται παραπάνω, περιλάμβανε μικρής έως και μεγάλης διάρκειας ανηφορικές διαδρομές με κλίση οδοστρώματος από 5%-15%, σε συνολική απόσταση 180km.

Επιπλέον, η διαδρομή ήταν αρκετά »νευρική», διότι αποτελούνταν ως επί το πλείστον από εναλλασσόμενες ανηφόρες και τεχνικά δύσκολες κατηφόρες,  χωρίς να μεσολαβούν ενδιάμεσα τμήματα ευθείας διαδρομής.

Οι συνολικές συμμετοχές ξεπερνούσαν τις 1200 και στην ενιαία κατηγορία Ε 40-49  έφταναν τις 243. Ο ανταγωνισμός ήταν αρκετά υψηλός, επόμενο βέβαια όταν κάποιος αθλητής αγωνίζεται στη χώρα που αποτελεί την καρδιά της ποδηλασίας.

Αξιοσημείωτο είναι ότι είχαν έρθει να αγωνιστούν κυρίως οργανωμένες ομάδες, τόσο από τη Γαλλία όσο και από την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ οι μεμονωμένοι αθλητές όπως στην παρούσα περίπτωση και εγώ, ήταν ελάχιστοι.

Το στοίχημα για εμένα ήταν να καταφέρω να αντέξω τον υψηλό αγωνιστικό ρυθμό πέρα των 120km, διότι τελευταία φορά που αγωνίστηκα 180km ήταν πριν 18 χρόνια όταν συμμετείχα με την Εθνική Ομάδα Αντρών σε αγώνες του εξωτερικού. Συνήθως οι αγώνες των Παγκοσμίων Κυπέλλων και Πρωταθλημάτων στην κατηγορία των Μάστερ, δεν ξεπερνούν τα 115km.

Από την εκκίνηση ο αγώνας είχε έναν πολύ γρήγορο ρυθμό, »καταπίνοντας» στην κυριολεξία στα πρώτα χιλιόμετρα τα δύο πρώτα μικρά βουνά της διαδρομής.

Προσπαθούσα να βρίσκομαι στους πρώτους 20 αθλητές ώστε να ελέγχω την κατάσταση και την ροή του αγώνα αποφεύγοντας παράλληλα και με αυτόν τον τρόπο τις άσχημες  πτώσεις που γίνονταν στο πίσω μέρος του γκρουπ.

Στα ανηφορικά τμήματα της διαδρομής ένιωθα πολύ δυνατός και διατηρούσα άνετα την θέση μου στους πρώτους αθλητές, κάτι που δεν κατάφερνα εύκολα στις επικίνδυνες κατηφορικές διαδρομές.

Τα περισσότερα κατηφορικά τμήματα του αγώνα, βρίσκονταν σε στενούς δασικούς παράπλευρους δρόμους  και αποτελούνταν από πολλά συνεχόμενα και τυφλά σλάλομ.

Μετά τη διέλευση και του τρίτου κατά σειρά βουνού της διαδρομής, είχα αποσπαστεί με άλλους 30 αθλητές περίπου, ανάμεικτων κατηγοριών. Ακριβώς μετά από αυτό το σημείο και με πολύ έξυπνο τρόπο, αποσπάστηκαν από το γκρουπ μου στην αρχή της κατηφορικής διαδρομής, 3 αθλητές διαφορετικών ομάδων.

Οι ομάδες των αθλητών που είχαν αποσπαστεί μπροστά, έπαιζαν ένα αμυντικό ρόλο στην ροή του αγώνα, ούτως ώστε να καταφέρουν οι προπορευομένοι συναθλητές τους να αυξήσουν τη χρονική τους διαφορά.

Στο 4ο και στο 5ο κατά σειρά βουνό όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Ο ρυθμός του αγώνα  βρισκόταν στη μέγιστη κορύφωσή του, μέσα από ένα πλήθος αλλεπάλληλων ντεμαράζ από διαφορετικούς αθλητές κάθε φορά.

Τελικώς μέσα από όλο αυτό το πανδαιμόνιο, καταφέραμε να αποσπαστούμε 10 αθλητές από υπόλοιπο γρουπ και να συνεχίσουμε για άλλα 90km μέχρι το σημείο του τερματισμού.

Καλύψαμε  2.800m υψομετρικά, διανύοντας την απόσταση των 180km με μέση ταχύτητα περίπου 35km/h.

Κατά τη διάρκεια της πορείας μας προς τον τερματισμό, προσπαθούσα να ανακτήσω όσο περισσότερο μπορούσα την ενέργεια που είχα δαπανήσει μέχρι εκείνο το σημείο, καταναλώνοντας την τροφοδοσία που μου παρείχε σε τακτά διαστήματα το support μου, Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Ο τερματισμός του αγώνα σύμφωνα με το προφίλ που είχαν δώσει οι διοργανωτές θα γινόταν  στο Gassin,  ένα χωριό το οποίο βρίσκονταν σε ανηφορική περιοχή. Έπρεπε να προσέξω πάρα πολύ τη διαχείριση των δυνάμεών μου στα εναπομείναντα 70km, ώστε να είχα την περισσότερη δυνατή ενέργεια για τα τελευταία δύο δύσκολα ανηφορικά χιλιόμετρα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν εξελίχθηκαν έτσι, διότι οι διοργανωτές είχαν αλλάξει το σημείο του τερματισμού, τοποθετώντας τον χαμηλότερα, στους πρόποδες του ανηφορικού λόφου και όχι στην κορυφή του.

Όταν είχαμε φτάσει πλέον στο τελευταίο χιλιόμετρο και βρισκόμασταν ακόμα σε επίπεδη διαδρομή καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά.Επίσης, δεν υπήρχε άλλη σήμανση για τα υπολειπόμενα μέτρα του τερματισμού μετά τη σήμανση του τελευταίου χιλιομέτρου.

Ξαφνικά, στο τέλος μιας νησίδας μας στρίβουν αριστερά από τον επαρχιακό δρόμο και μας τερματίζουν 30m μετά, στην είσοδο ενός μεγάλου parking.

Από ό,τι συνειδητοποίησα αργότερα, οι Γάλλοι διοργανωτές ανακοίνωσαν πριν την εκκίνηση για την αλλαγή του τερματισμού, αλλά μόνο στα Γαλλικά.

Μπορεί να μην πρόλαβα να σπριντάρω στο τέλος του αγώνα, αλλά αυτό είχε λιγότερη σημασία μπροστά στην προσπάθειά μου να αγωνιστώ όσο πιο δυνατά μπορούσα.Το αποτέλεσμα ήταν η 5η θέση στη γενική βαθμολογία Ε40-49y και η 3η θέση στην κατηγορία μου 40-44y.

After the Race

Ο Σκοπός της συμμετοχής μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας ήταν να »βάλω» έναν υψηλού ανταγωνισμού αγώνα στα πόδια μου, ο οποίος θα συμβάλλει στην περαιτέρω άνοδο του Fitness μου. Ο Στόχος μου ήταν να πάρω την πρόκριση για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όπως και έγινε!

Qualified Riders Saint-Tropez 1.

Qualified Riders Saint-Tropez 2.

Θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά το support μου Κώστα Τριανταφυλλίδη, διότι χωρίς τη δική του συμβολή δε θα κατάφερνα να πάρω την πρόκρισή μου σε αυτό τον δύσκολο αγώνα. Μολονότι δεν είχε στο παρελθόν την εμπειρία του support σε τέτοιες μεγάλες Διεθνείς Διοργανώσεις, ανταποκρίθηκε άριστα σε όλες τις περιστάσεις εντός και εκτός αγώνα.

Κώστα αυτή η πρόκριση, όσο ανήκει σε εμένα άλλο τόσο ανήκει και σε εσένα!

Kostas Triantafillidis & Loukas Katapodis

Ειδικά μέσα από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ζήσαμε με τον Κώστα δύσκολες αλλά και ευσυγκίνητες καταστάσεις, αποκομίζοντας νομίζω ο καθένας τις δικές του εμπειρίες.

Συνήθως θέλουμε να έχουμε βεβαιότητα και καθόλου αμφιβολίες, συμπεράσματα και όχι πειράματα, αλλά τελικά η βεβαιότητα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την αμφιβολία και τα συμπεράσματα μόνο μέσα από τα πειράματα. 

SAINT TROPEZ