Είναι συναρπαστικό όταν ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας συντελείται σε μία περιοχή η οποία έχει μία μακραίωνη ιστορία…

Επίσης είναι σημαντικό στον τόπο που φιλοξενείται ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός να υπάρχει διάχυτη η διάθεση για  υποστήριξη από τον κόσμο της περιοχής αυτής…

Όλα αυτά συνέβησαν στον Μόλυβο της Μυτιλήνης όταν η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας διοργάνωσε με κύριο χορηγό τον Δήμο Μυτιλήνης, το  Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου στις 10-11 Ιουνίου 2017.

Οι δύο χρυσές νίκες σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα δεν ήταν μόνο αυτές που μου άφησαν ευχάριστες εικόνες από αυτό το νησί…Η τέλεια διοργάνωση των αγώνων σε συνδυασμό με την μεγάλη προσφορά εθελοντών δεν άφησε κανένα περιθώριο ατυχήματος και σφάλματος.

Έπειτα, η υπέρμετρη φιλοξενία που δεχθήκαμε από τον κόσμο της ιστορικής αυτής περιοχής,  καθώς και η εξυπηρέτηση στις παραθαλάσσιες ξενοδοχειακές μονάδες που διαμέναμε ήταν μοναδική.  

Ο πρώτος αγώνας του πρωταθλήματος ήταν η Ατομική Χρονομέτρηση 18Km που πραγματοποιήθηκε στην Καλλονή της Λέσβου.

Παρόλο τον μικρό σχετικά πληθυσμό της, η Καλλονή έχει την όψη μιας σύγχρονης μεγάλης και σημαντικής κωμόπολης ή ακόμα καλύτερα μιας μικρής πόλης με αρκετά μεγάλη και έντονη εμπορική κίνηση, καθώς βρίσκεται στο κέντρο του νησιού.

Αγωνιστήκαμε σε μία έντονη κυματιστή διαδρομή, παραλιακά στον κόλπο της Καλλονής  περνώντας από μοναδικούς βιότοπους και αμμουδερές παραλίες.

Ο κόλπος Καλλονής είναι ο μεγαλύτερος του νησιού και όταν βρεθείς εκεί δε μπορείς να παραλείψεις να περπατήσεις στο γραφικό λιμάνι, που θυμίζει ζωγραφικό πίνακα, με τα παραδοσιακά καΐκια και τις βαμμένες με έντονα χρώματα ψαρόβαρκες, να συμβάλλουν με την πολύχρωμη νότα τους στη σύνθεση του τοπίου.

Η γραφικότητα της περιοχής ολοκληρώνεται από τις αλυκές του κόλπου και τους βιότοπους της Σκάλας και των παρακοίλων, που εξαιτίας της παρουσίας μεγάλου αριθμού σπάνιων πουλιών αποτελεί σημείο που προσελκύει έντονο οικοτουρισμό.

Την επόμενη ημέρα ο αγώνας Αντοχής ξεκίνησε και τελείωσε στον Μόλυβο. Η ιστορία του Μόλυβου είναι τόσο εντυπωσιακή που δεν μπορώ να μην αναφέρω κάποιες κύριες αναφορές.

Η πόλη στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μήθυμνα, ενώ στα τέλη της Βυζαντινής περιόδου απέκτησε το όνομα Μόλυβος. Το αρχαίο της όνομα οφείλεται στη Μήθυμνα, κόρη του Μακαρέα και σύζυγο του Λεπετύμνου. Στη μακραίωνη πορεία της πόλης μέσα στο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν και τα δύο ονόματα. Σήμερα ισχύουν και τα δύο.

Το πρώτο όνομα, Μήθυμνα, έχει προελληνική ρίζα – πελασγική και διατηρήθηκε σε όλη την αρχαιότητα, μέχρι το 1354 μ.Χ. Ιστορικές πηγές, όπως νομίσματα – επιγραφές, αλλά και ιστορικές αναφορές μας πληροφορούν ότι ο αιολικός τύπος του ονόματος ήταν «Μάθυμνα», αλλά από τα Ελληνιστικά χρόνια επικρατεί οριστικά ο αττικός τύπος «Μήθυμνα».

Από τα χρόνια της κυριαρχίας της δυναστείας των Γατελούζων στο νησί, δηλαδή από το 1355 μ.Χ. επικρατεί το όνομα Μόλυβος. Η προέλευση του είναι πιο πιθανή από την Φράγκικη ονομασία Mont d’olives – το όρος των ελαιόδεντρων, παρά από τα άφθονα πετρώματα μολύβδου που υπάρχουν στην περιοχή.

Κατά τη Μυθολογία, η Μήθυμνα, μαζί με τη Μυτιλήνη, την Άντισσα, την Αρίσβη και τον Ερεσό, ήταν παιδιά του βασιλιά Μάκαρα, που εποίκισε τη Λέσβο. Από τα παιδιά λοιπόν του βασιλιά πήραν αντίστοιχα και τα ονόματά τους οι συγκεκριμένες πόλεις του νησιού, που χιλιάδες χρόνια τώρα μένουν στις ίδιες θέσεις και διατηρούν τα ίδια ονόματα. Η Μήθυμνα παντρεύτηκε το Θεσσαλό ήρωα Λέσβο, που κι αυτός εποίκισε το νησί.

Η Αρχαία Μήθυμνα, η θέση της οποίας εντοπίζεται στην ίδια θέση με τη σύγχρονη, ήταν πόλη αντίπαλη της Μυτιλήνης και όλων των υπολοίπων πόλεων της νήσου ως μόνη αττικίζουσα.

«Κατά τον Τρωικό Πόλεμο, η Μήθυμνα, με απόφαση του αρχηγού των Πελασγών Πυλαίου, συμμάχησε με τους Τρώες. Όπως αναφέρει ο Όμηρος, έγινε στόχος επιδρομών των Αχαιών, που ήθελαν να αποκόψουν τους Τρώες από κάθε βοήθεια των συμμάχων τους.

Σε μια απ’ αυτές τις επιδρομές, ο – κατά τον Όμηρο – θεόμορφος Αχιλλέας πολιόρκησε στενά τη Μήθυμνα, αλλά συνάντησε μεγάλη αντίσταση και η πολιορκία τραβούσε σε μάκρος. Τότε η βασιλοπούλα της Μήθυμνας Πεισιδίκη, παράφορα ερωτευμένη με το μυθικό ήρωα που η φήμη του διέτρεχε από άκρη σε άκρη την Ελλάδα, τον βοήθησε αποφασιστικά να καταλάβει την πόλη.

Η προδοσία της Πεισιδίκης προς την πατρίδα της δε βρήκε κατανόηση, έστω κι αν έγινε εξαιτίας ενός απελπισμένου έρωτα. Έτσι ο Αχιλλέας διέταξε να την εκτελέσουν με λιθοβολισμό. Στη συνέχεια εκτέλεσε στα τείχη της πόλης τους ήρωες Λάμπετο και Ικετάονα, που ήταν γιος του Λεπέτυμνου και της Μήθυμνας, καθώς και τον Τράμβυλο. Την κατάληψη της Μήθυμνας από τον Αχιλλέα ακολούθησε σε λίγο και η άλωση της Τροίας.»

Ήταν πράγματι μεγάλη παράβλεψη για τους αθλητές που απέφυγαν ή δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν σε αυτό το Πρωτάθλημα Ποδηλασίας στην ‘’Αρχαία” Μήθυμνα, σε μία από τις πιο ιστορικές και γραφικές περιοχές στην Ελλάδα.

Σε αυτό το άρθρο δεν θέλησα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα στοιχεία αγωνιστικού ενδιαφέροντος, όσο στην εμπειρία που έζησα ως αγωνιζόμενος αθλητής σε έναν εξαιρετικά ιστορικό τόπο, απείρου κάλλους και ομορφιάς.