To Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου Ερασιτεχνών που διεξήχθη στις 3-6 Σεπτεμβρίου 2015 στην Δανία, μου πρόσφερε ανάμικτα συναισθήματα και σκέψεις χρήσιμες για το μέλλον.

Η Ποδηλασία Δρόμου είναι ένα άθλημα στο οποίο η επιτυχία δεν εξαρτάται μόνο από τη σωματική δύναμη και τη διαύγεια σκέψης του αθλητή τη στιγμή που αγωνίζεται. Ένα πλήθος αστάθμητων παραγόντων και συγκυριών μπορεί να τον οδηγήσουν, είτε στην κατάκτηση της νίκης, είτε στο να τον απομακρύνουν ολοκληρωτικά από τον στόχο του.

Μία πτώση, το σκάσιμο του ελαστικού, οι καιρικές συνθήκες είναι ορισμένοι από τους απρόσμενους παράγοντες που μπορούν να συμβούν σε κάθε αγωνιζόμενο. Αλλά αυτή είναι η ποδηλασία.

Στον αγώνα της  Ατομικής Χρονομέτρησης πλασαρίστηκα στην 11η θέση από τις 70 συνολικά συμμετοχές.

Περίμενα ένα θετικότερο αποτέλεσμα με βάση την περσινή μου επίδοση και την καλή φυσική κατάκτηση που είχα αποκτήσει.

Δυστυχώς όμως, η απότομη μεταβολή του καιρού από ηλιόλουστη ημέρα σε μια μορφή απρόβλεπτης καταιγίδας και κρύου με αιφνιδίασε κυριολεκτικά, διότι ξεκίνησε ελάχιστα λεπτά πριν ξεκινήσω από την ράμπα εκκίνησης.

Το δύσκολο σημείο για εμένα ήταν ότι δεν είχα τον έλεγχο της οδήγησής μου, ώστε σχεδόν σε κάθε στροφή είχα πλαγιολισθήσεις, λόγω του παραπάνω αέρα που είχαν τα ελαστικά μου για τις συνθήκες αυτές.

Στον Αγώνα Αντοχής 165km τερμάτισα 23ος στις 250 συμμετοχές αθλητών σε μία συνεχόμενη κυματοειδή διαδρομή χιλίων εξακοσίων συνολικά υψομετρικών.

Οι πολλές μικρές υψομετρικές εναλλαγές της διαδρομής σε συνδυασμό με τον διαρκή και δυναμικό πλάγιο άνεμο καθιστούσαν τον αγώνα υψηλότατης δυσκολίας.

Τέτοιου είδους συνθήκες δημιουργούν πάντα προϋποθέσεις για  ένα αμφίρροπο επιτυχημένο αποτέλεσμα ακόμα και για τους αθλητές οι οποίοι θεωρούνται φαβορί για την νίκη.  Αυτό συμβαίνει διότι τέτοιας μορφής αγώνες αντοχής χρειάζονται ιδιαίτερη εξοικείωση, εμπειρία, τεχνική οδήγηση και  καλή φυσική κατάσταση.

Είχα απόλυτη γνώση των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τέτοιου τύπου αγώνων, λόγω παλιότερων συμμετοχών μου σε Διεθνής Αγώνες με την Εθνική Ομάδα Αντρών.

Έπρεπε να συμπεριλάβω όμως μία επιπλέον δυσκολία.

Μία μικρή πτώση στο τέλος της προπόνησης την ημέρα ξεκούρασης ήταν αρκετή να μου δημιουργήσει κάκωση στον παράμεσο, η οποία μάλιστα εξελίχθηκε σε μεγάλο οίδημα 24 ώρες πριν τον Αγώνα Αντοχής.

Αυτός ο τραυματισμός εκτός από τον πόνο που μου είχε προκαλέσει, μου δημιουργούσε πολλά περισσότερα προβλήματα όπως, ασταθή οδήγηση, δυσκολία στο φρενάρισμα, κακό πιάσιμο της τροφοδοσίας, πόνο από τους κραδασμούς.Ένιωσα την ανάγκη ότι έπρεπε να μείνω για λίγες ώρες μόνος μου, μακριά από τους υπόλοιπους συναθλητές της Ελληνικής Αποστολής ώστε να μαζέψω τις σκέψεις μου και να ανασυγκροτηθώ.

Την επόμενη ημέρα με περίμενε ένας σκληρός Αγώνας, ένας Τελικός, ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μία εμπειρία που βιώνει ένας αθλητής μόνο μία φορά τον χρόνο.

Στα πρώτα 10km της διαδρομής θα περνούσαμε ένα pave 2km. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πώς να καταφέρω να το ξεπεράσω με τη λιγότερη δυνατή καταπόνηση, διότι δεν μπορούσα λόγω του τραυματισμού να κρατήσω σωστά το τιμόνι.

Σχεδόν άμεσα με την εκκίνηση ο ρυθμός αυξήθηκε σημαντικά, σημειώνοντας για αρκετή ώρα υψηλή ταχύτητα.

Σύντομα φτάσαμε στο σημείο που βρισκόνταν το pave, στο οποίο αποσπάστηκε ένα γκρουπ 15-17 αθλητών, οι οποίοι με άριστη συνεργασία δημιουργούργησαν μια χρονική διαφορά ασφαλείας μέχρι και τον τερματισμό.

Στο δεύτερο γρουπ είμαστε αρχικά 220 αθλητές και μέχρι τα μισά του αγώνα απομείναμε περίπου 100 αθλητές. Ο ρυθμός ήταν συνεχώς μεταβαλλόμενος από τις δεκάδες επιθέσεις που γίνονταν.

Έπρεπε να πάρω πλέον την υπόθεση στα χέρια μου, για να αποφύγω ένα μαζικό τελικό σπριντ σε ένα σύνολο 100 περίπου αθλητών, διότι δεν θα είχα καμιά ελπίδα να σπριντάρω αποτελεσματικά με το ένα χέρι.

Έτσι, αποφάσισα στα τελευταία 30km να ξεδιπλώσω τα χαρτιά μου.

Και αυτό έγινε…Σε ένα ανηφορικό κομμάτι εκμεταλλεύτηκα το ντεμαράζ δύο Σουηδών αθλητών και πάνω στην προσπάθειά τους να αποσπαστούν, έκανα μια επίθεση διαρκείας, με αποτέλεσμα να καταφέρουμε να απομακρυνθούμε από τους υπόλοιπους αθλητές.

Περίπου στα 15km πριν τον τερματισμό πιάσαμε άλλο ένα προπορευόμενο γκρουπ 12 αθλητών και στον τερματισμό κατάφερα σπριντάροντας καθιστός να βγω 3ος, κερδίζοντας έτσι την 23η θέση στην κατηγορία μου.

Θέλω να ευχαριστήσω τους αθλητές της Ελληνικής Αποστολής για τις απολαυστκές στιγμές που έζησα κοντά τους, τον Γιώργο Λεβεντάκη με την Spοrts Tours Hellas για την τεχνική υποστήριξη που μας παρείχε  και επιπλέον, τους παρακάτω τρεις Βασικούς Χορηγούς μου, οι οποίοι μου έδωσαν την δυνατότητα να συμμετέχω για μία ακόμη φορά σε έναν Τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

GBF +WATT