Ολοκληρώθηκε και το δεύτερο αγώνισμα του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το οποίο ήταν ο Αγώνας Αντοχής 108km.

Λίγο πριν την εκκίνηση

Σε αυτό τον αγώνα, η δυναμικότητα των οργανωμένων ομάδων  διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση της τακτικής και  του ρυθμού της κούρσας.

Κυρίως οι Πορτογάλοι, οι Τσέχοι και οι Γερμανοί είχαν το κύριο λόγο στον έλεγχο του γκρουπ.

Προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία που μου δίνονταν, ώστε να πλασαρίζομαι σε ξεκολλήματα  με καλούς αθλητές, ενώ παράλληλα να  ξοδεύω φειδωλά τις δυνάμεις μου.

οδηγώντας σε ένα από τα πολλά ξεκολλήματα που έγιναν στον αγώνα

Είναι αρκετά δύσκολο να αγωνίζεται ένας αθλητής, ενάντια σε ομάδες που έχουν στο δυναμικό τους 5-6 δυνατούς αθλητές.

Το »χειρότερο» με εμένα, είναι ότι πλέον στους αγώνες της Ευρώπης με γνωρίζουν αρκετοί αθλητές από τις προηγούμενες διακρίσεις μου, γεγονός που δεν με αφήνει να ελιχθώ απαρατήρητος μέσα σε έναν αγώνα.

Σήμερα το πρωί, υπήρξαν αρκετοί αθλητές από διάφορες εθνικότητες που  με χαιρετούσαν, ενθυμούμενοι το όνομα μου από τους περσινούς αγώνες Παγκοσμίων Κυπέλλων και Πρωταθλημάτων  που είχα τρέξει.

Επίσης γνώριζαν  τα αποτελέσματα του αγώνα της Ατομικής Χρονομέτρησης δίνοντάς μου συγχαρητήρια, παρόλο που δεν συμμετείχαν στο αγώνισμα αυτό.

Για πρώτη φορά αποτελούσα το »κόκκινο πανί» για πολλές ομάδες σε τέτοιο βαθμό, που ένιωθα μέσα στον αγώνα ότι περιφρουρούσαν την κάθε μου κίνηση.

Είναι σημαντικό να τρέχεις με οργανωμένη ομάδα σε αγώνες τέτοιου επιπέδου…

Θυμάμαι το ψίθυρο στο αυτί μου, μετά τις απονομές του Αγώνα Αντοχής στο »Creatan Cycling Challenge», από τον Ιταλό αθλητή που με κέρδισε Mario Bastianelli….»You Need A Team»…

Ο αγώνας είχε ως επί το πλείστων δυνατό ρυθμό σε συνδυασμό με πάρα πολύ καλή τακτική από τις διάφορες ομάδες.

Τερμάτισα 7ος, διανύοντας την απόσταση των 108km σε 2h.52′ με μέση Ισχύ 310 watts.

http://www.masters-em.cz/data/html/results_2012/results_2012_R_M3.htm

Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την επίδοσή μου παρόλο που αυτή δεν ανταποκρίνεται στην 7η θέση. Όμως οι ομάδες έχουν πάντα τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος.

Ευχαριστώ τον Κώστα και Γιώργο Αλεβίζο για την τροφοδοσία που μου παρείχαν κατά την διάρκεια του αγώνα.

Αύριο στις 09.30 το πρωί, αγωνίζεται ο αθλητής Κώστας Αλεβίζος στην κατηγορία Μ1.

Η πρεμιέρα του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ξεκίνησε με τον Αγώνα της Ατομικής Χρονομέτρησης 20km.

Εκκίνηση Ατομικής Χρονομέτρησης: Λουκάς Καταπόδης

Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρόλο που η υφή του αγωνίσματος αυτού είναι  η ικανότητα του αθλητή, να διανύσει όσο πιο γρήγορα μπορεί μία συγκεκριμένη χιλιομετρική απόσταση, εντούτοις, η προσπάθεια αυτή αποτελεί πάντα μία διαφορετική εμπειρία για τον κάθε αγωνιζόμενο.

Παναγιώτης Ζαχαρίου

Πολλές φορές ο αθλητής αξιολογεί τον αγώνα του στην Ατομική Χρονομέτρηση, σύμφωνα με τη θέση που πήρε στην τελική κατάταξη.

Πριν την εκκίνηση….

Δεν είναι όμως πάντα έτσι…η ατομική προσπάθεια και η απόδοση του κάθε αθλητή, είναι αυτές που πρέπει να αξιολογούνται.

Πριν σκεφτείτε και απαιτήσετε από τον εαυτό σας να διακριθεί σε έναν αγώνα Ατομικής Χρονομέτρησης, θα πρέπει πρώτα να έχετε αγωνιστεί σε αρκετούς παρόμοιου επιπέδου αγώνες, ώστε να συλλέξει το σώμα και το μυαλό σας αγωνιστικές εμπειρίες που θα σας ωριμάσουν ως αθλητές.

Παναγιώτης Ζαχαρίου στην εκκίνηση…

Χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να γίνετε σταθεροί και ώριμοι αθλητές. Σε αυτό το σημείο δε χωρούν συμβιβασμοί και βιασύνες για το άμεσο όφελος της αθλητικής σας απόδοσης.

Ο Παναγιώτης Ζαχαρίου, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος και αξιόλογος αθλητής, δοκίμασε να αγωνιστεί στην Ατομική Χρονομέτρηση, πρώτη φορά σε επίπεδο Πανευρωπαικού Πρωταθλήματος.

Παναγιώτης Ζαχαρίου

Η πολύτιμη 9η θέση που κέρδισε στην τελική κατάταξη, του χάρισε μία ανεπανάληπτη εμπειρία, η οποία θα τον βοηθήσει στο μέλλον για ακόμα πιο τολμηρές επιτυχίες.

Κώστας Αλεβίζος

Ο αθλητής Κώστας Αλεβίζος πολύ πιο δυνατός και αποφασιστικός από την προηγούμενη χρονιά που συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αγωνίστηκε βελτιώνοντας τον προσωπικό του χρόνο κατά 35sec.

Απονομές Ατομικής Χρονομέτρησης

Προσωπικά, νιώθω ικανοποιημένος με την επίδοσή μου, η οποία συνοδεύτηκε με το χάλκινο μετάλλιο, σε απόσταση αναπνοής από την δεύτερη θέση και μόλις λίγα δευτερόλεπτα από την πρώτη θέση:

http://www.masters-em.cz/data/html/results_2012/results_2012_T_M3.htm

Παναγιώτης Ζαχαρίου, Λουκάς Καταπόδης

Αυτή τη διάκριση την αφιερώνω στη μνήμη του πνευματικού μου αδελφού Νικόλαου Κωστέα, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν 4 εβδομάδες σε τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε σε ποδηλατικό αγώνα.

…αγαπημένε μου αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς…

Σήμερα ήταν ημέρα ξεκούρασης και πνευματικής χαλάρωσης απολαμβάνοντας όλοι η παρέα μαζί, την ομορφιά της φύσης.

Λ. Καταπόδης, Π. Ζαχαρίου, Κ. Αλεβίζος

Συστάδες από δάση, όπως λέει και ο φίλος Ζαχαρίου….

….και κάποιος έπαιζε κρυφτό….

Κώστας Αλεβίζος

…άλλη μία εικόνα από τα όμορφα τοπία της περιοχής…

Αύριο άλλη μία δύσκολη δοκιμασία ξεκινάει στις 09.30 το πρωί, ώρα Τσεχίας, με τον αγώνα αντοχής της κατηγορίας μου Μ3.

Loukas Katapodis

Χθες ολοκληρώθηκε η άφιξη της Ελληνικής αποστολής στο Zdar Nad Sazavu της Τσεχίας, η οποία θα συμμετάσχει στο Πανευρωπαικό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου στην κατηγορία Elit Masters.

Η Ελληνική αποστολή απαρτίζεται από τρεις αθλητές και ένα συνοδό.

Στην κατηγορία Μ1 θα αγωνιστεί ο Κώστας Αλεβίζος, στην Μ3 ο Λουκάς Καταπόδης και στην Μ6 ο Παναγιώτης Ζαχαρίου. Ο συνοδός της ομάδας είναι ο Γιώργος Αλεβίζος.

Loukas Katapodis, Kostas Alevizos, Panagiotis Zachariou

Η θερμοκρασία στην περιοχή αγγίζει τους 14 βαθμούς Κελσίου, η οποία θα ανέλθει σταδιακά μέχρι και το τέλος της εβδομάδας, στους  32 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που μας βοηθάει να αγωνιστούμε πιο αποδοτικά στα αγωνίσματα αντοχής, που διεξάγονται για την κάθε αγωνιστική κατηγορία, τις τελευταίες τρεις ημέρες της εβδομάδας που διανύουμε.

Σήμερα πραγματοποιήθηκε η πρώτη προπόνηση μας στη διαδρομή της Ατομικής Χρονομέτρησης, κάτω πολύ καλές καιρικές συνθήκες.

Panagiotis Zachariou, Loukas Katapodis, Kostas Alevizos,

Διαβάσαμε πολύ προσεκτικά τα δύσκολα σημεία της παραπάνω διαδρομής, προκειμένου να αποφύγουμε αύριο στην πρεμιέρα του αγωνίσματος αυτού, τυχόν λάθη και παραλείψεις που μπορεί να μας κοστίσουν πολύτιμα δευτερόλεπτα.

Loukas Katapodis, Panagiotis Zachariou, Kostas Alevizos

Η ευχάριστη παρέα του συναθλητή μας Παναγιώτη Ζαχαρίου, μας ανεβάζει συνέχεια το ηθικό και μας κάνει να νιώθουμε »Ελληνάρες» όσο ποτέ…έτοιμοι να τα »δώσουμε όλα» στον αυριανό μας αγώνα.

Panagiotis Zachariou, Kostas Alevizos, Loukas Katapodis

Loukas Katapodis

Ένα περίπου μήνα πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου 2012, αγωνίστηκα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου, στο δεύτερο κατά σειρά  Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας, «Cretan Cycling Challenge».

Το «Cretan Cycling Challenge»  έλαβε χώρα στα Χανιά της Κρήτης από τις 25/05 έως τις 27/05 και εμπεριείχε δύο διαφορετικούς αγώνες.

Ο πρώτος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 25/05/2012, ήταν η Ατομική Χρονομέτρηση απόστασης 23km. Η διαδρομή του εν λόγω αγωνίσματος είχε κυματιστή μορφή, με αρκετές εναλλαγές ανηφορικών και κατηφορικών τμημάτων.

Pavlos Lydakis

Επιπλέον, χαρακτηριζόταν από τις τεχνικές στροφές που υπήρχαν τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος. της διαδρομής. Άλλος ένας παράγοντας που επηρέαζε σημαντικά τον βαθμό δυσκολίας της Ατομικής Χρονομέτρησης, ήταν ο δυνατός άνεμος που επικρατούσε στην περιοχή.

Η τακτική και ο ρυθμός που θα εφαρμόσει ένας αθλητής στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης, εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει τη στιγμή εκείνη.

Μελέτησα τη διαδρομή από την προηγούμενη ημέρα αρκετά σχολαστικά, καθώς και όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους που καθορίζουν την επιτυχία της προσπάθειας.

Loukas Katapodis

Στους μεγάλης σημασίας αγώνες δεν συγχωρούνται τα λάθη και οι παραλείψεις. Μπορείτε να πειραματιστείτε σε δευτερεύουσας σημασίας αγώνες και πιθανότατα θα προκύψουν λάθη και παραλείψεις τα οποία όμως, θα σας βοηθήσουν στο να προσδιορίσετε περισσότερο τα κατάλληλα στοιχεία που θα χτίσουν την επίδοσή σας στον τελειότερο βαθμό.

Ο συγκεκριμένος αγώνας απαιτούσε ένα υψηλό συνδυασμό Δύναμης, Ταχύτητας και Τεχνικής. Και τα τρία αυτά στοιχεία ήταν εξίσου σημαντικά για να υποστηρίξουν την προσπάθεια του κάθε.

Αφού είχα ‘’αποκρυπτογραφήσει’’ τη διαδρομή και είχα κατασταλάξει στην τακτική που θα ακολουθούσα, το μόνο που μου απέμενε ήταν να μπω στην εκκίνηση με καθαρό μυαλό και Αυτοσυγκέντρωση.

Mpampis Malisianos

Η ικανότητα του αθλητή να μπορεί να Αυτοσυγκεντρώνεται πριν την εκκίνηση του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την επιτυχημένη έκβασή του αγώνα του.

Η σωστή Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να χαλαρώνετε το σώμα σας, αποφεύγοντας έτσι τις έντονες μυικές συσπάσεις που δημιουργούνται στο κορμί σας, λόγω της αυξημένης κορτιζόλης που έχει παραχθεί στο αίμα από το υψηλό ψυχολογικό στρες πριν την εκκίνηση.

Επιπροσθέτως, η Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να μην χάνετε τον έλεγχο και την ψυχραιμία σας, όταν σας συμβαίνουν απρόσμενες καταστάσεις πριν αγωνιστείτε.

Ανέβηκα λοιπόν στην ράμπα της εκκίνησης νιώθοντας χαλαρό και έτοιμο το σώμα μου να δεχθεί την υψηλή μορφή έντασης που απαιτεί ένας αγώνας Ατομικής Χρονομέτρησης.

Loukas Katapodis

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά μετά την εκκίνησή μου, αισθανόμουν ένα σύνολο με το ποδήλατό μου και σχετικά γρήγορα προσαρμόστηκα στον ρυθμό που είχα σχεδιάσει να ακολουθήσω.

Τα πρώτα 10 λεπτά του αγώνα τα πέρασα με pacing 365w  και με μέσο όρο ταχύτητας 44Km/h, κόντρα στο δυνατό άνεμο που επικρατούσε. ‘Ετσι περίπου συνεχίστηκε ο ρυθμός μου μέχρι το πρώτο μισό της διαδρομής φτάνοντας στο σημείο αναστροφής.

Ο ευνοϊκός άνεμος στο δεύτερο μισό με βοήθησε πολύ προκειμένου να αυξηθεί η μέση ωριαία ταχύτητα και να τερματίσω τον αγώνα με μέση ταχύτητα 45.7Km/h και με μέση ισχύ 350 watts.

Ceremony of the Time Trial : Panagiotis Skylodimos, Loukas Katapodis, Pavlos Lydakis

Ο δεύτερος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 27/05/2012, ήταν απόστασης 120km «δοκιμάζοντας» την αντοχή των αθλητών που συμμετείχαν. Η διαδρομή του συγκεκριμένου αγώνα δεν είχε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, γεγονός που τον χαρακτήριζε ως γρήγορο και «νευρικό’» με μικρούς αλλά με σχετικά απότομη κλίση λόφους.

Οι συνολικές συμμετοχές από όλες τις κατηγορίες των αθλητών έφταναν περίπου τις 260 και η εκκίνηση έγινε ταυτόχρονα για όλους τους συμμετέχοντες.

At the Start Line

Η πιο φορμαρισμένη και ομοιόμορφη ομάδα ήταν η ιταλική STUDIO MODA.

Από την πρώτη στιγμή οι Ιταλοί έλεγχαν το ρυθμό της κούρσας, με αποτέλεσμα ένα γρήγορο και δυναμικό αγώνα να τον μετατρέψουν σε έναν αγώνα τακτικής. Με αυτό το τρόπο άλλες φορές έδιναν γρήγορο ρυθμό στην κούρσα, ενώ άλλες φορές τον πάγωναν κυριολεκτικά.

Με την παραπάνω τακτική, κατάφεραν να αποσπστούν δύο αθλητές τους από το υπόλοιπο γκρουπ και να κερδίσουν επάξια δύο διαφορετικές αγωνιστικές κατηγορίες.

STUDIO MODA

Οι Ιταλοί αποτελούσαν μία καλοκουρδισμένη ομάδα με αρκετή εμπειρία και υψηλή αγωνιστικότητα. Στην ουσία δεν υπήρχε άλλη ομάδα ισάξιας δυναμικότητας ώστε να μπορέσει να τους ανταγωνιστεί σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μετά τους δύο προπορευόμενους ακολουθούσα μαζί με ένα μικρό γκρουπ 15 περίπου αθλητών, ανάμεικτων κατηγοριών. Όλα έδειχναν ότι τα πράγματα θα ξεκαθάριζαν στο σπριντ του τερματισμού για τις υπόλοιπες θέσεις του βάθρου.

Ένα ατυχές κλείσιμο που μου συνέβη από συναθλητή μου κατά την διάρκεια του σπριντ, μου στέρησε τη δυνατότητα να αναπτυχθώ σωστά κοντά στους Ιταλούς αθλητές, με αποτέλεσμα να χάσω από τα μάτια μου τον έναν από αυτούς, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mario Bastianelli.

Ceremony of the Road Race: Loukas Katapodis, Mario Bastianelli, Panagiotiw Skylodimos

Γενικά, το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο έτρεξα αποτέλεσε ένα καλό σταθμό προετοιμασίας και επιβεβαίωσης της αθλητικής μου φόρμας, παρόλο που ήταν χαμηλότερης ανταγωνιστικότητας σε σχέση με το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που συμμετείχα στο Saint Tropez στα μέσα Απριλίου.

Μία εβδομάδα μετά το ‘’Cretan Cycling Challenge’’ και πιο συγκεκριμένα στις 03 Ιουνίου 2012 είχα προγραμματίσει να τρέξω τον 20ο Γύρο Εύβοιας, μόνο και μόνο για να συντηρήσω τη φυσική μου κατάσταση, αφού πλέον είχα μπει σε τροχιά Πανευρωπαϊκού.

Δυστυχώς, αυτός ο αγώνας στάθηκε μοιραίος για εμένα αλλά και για πολύ κόσμο, διότι κατά τη διάρκειά του σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα και έχασα τον πολυαγαπημένο μου συναθλητή Νίκο Κωστέα.

Nikos Kosteas

Ο Νίκος επίσης, θα ήταν και ο άνθρωπος που θα με συνόδευε στην Τσεχία για να τρέξω το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα…

Nikos Kosteas

Πριν λίγες ημέρες αποφάσισα να μην αναβάλω την αποστολή μου για το Πανευρωπαϊκό…ξέρω ότι ο Νίκος θα είναι εκεί μαζί μου…θα βρίσκεται δίπλα μου, διότι θα αγωνιστώ μόνο για αυτόν!

Nikos Kosteas

Ο Αγαπημένος μου Πνευματικός Αδελφός Νίκος Κωστέας

Μακάρι να ήμουν ένα πηγάδι ξερό και στερεμένο, και οι άνθρωποι να μου πετούσαν πέτρες…γιατί αυτό πιο εύκολα θα μπορούσα να το υποφέρω από τον απρόσμενο χαμό του Αγαπημένου μου Φίλου.

Με ψυχή βαριά και φορτωμένη ξεκινάω να γράφω αυτό το αφιέρωμα για το Νίκο Κωστέα…ωστόσο, είναι ένας τρόπος για να μοιραστώ μαζί σας τον πνευματικό πλούτο αυτού του ανθρώπου.

…τα λόγια του ήταν σαν ύμνος και θυμίαμα για τους ανθρώπους…

Ο Νίκος έδινε μεγάλη σημασία στο να »Υπάρχεις»!

Για αυτόν η λέξη Υπάρχω σήμαινε, να είσαι σοφός χωρίς να είσαι ξένος για αυτούς που δυσκολεύονται να καταλάβουν.

Σήμαινε να είσαι δυνατός αλλά όχι για να ξεκάνεις τους αδύνατους.

Σήμαινε να παίζεις με τα μικρά παιδιά, όχι σαν πατέρας, αλλά καλύτερα σαν σύντροφος του παιχνιδιού, που θέλει να μάθει τα παιχνίδια τους.

Σήμαινε να ξέρεις πως ο άγιος και ο αμαρτωλός είναι αδέλφια δίδυμα, που ο πατέρας τους είναι ο ίδιος ο Θεός.

Σήμαινε να ακολουθείς την Ομορφιά, ακόμα και αν σε οδηγήσει ώς την άκρη του γκρεμού, παρόλο που εκείνη είναι φτερωτή και εσύ χωρίς φτερά.

Σήμαινε να είσαι υφαντής με δάχτυλα που βλέπουν, γεωργός που νιώθει ότι κρύβει ένα θησαυρό με κάθε σπόρο που σπαίρνει, ψαράς και κυνηγός που δείχνει συμπόνια για το ψάρι και το αγρίμι που κυνηγά, αλλά μεγαλύτερη συμπόνια για την πείνα και την ανάγκη του ανθρώπου.

Όσοι γνώριζαν τον Νίκο, έλεγαν ότι ο Θεός είναι στην καρδιά του…αλλά πιστεύω ότι ο Νίκος βρισκόνταν και βρίσκεται μέσα στην καρδιά του Θεού.

Ο Νίκος ήταν κήπος χωρίς μάντρα, αμπέλι χωρίς φύλακα, θυσαυροφυλάκιο πάντα ανοιχτό στους περαστικούς.

Πίστευε ότι ακόμα και αν σε ληστέψουν, σε ξεγελάσουν, σε εξαπατήσουν, σε παραπλανήσουν και σε παγιδέψουν, εσύ πρέπει παρόλα αυτά, να κοιτάζεις κάτω από το ύψος του μεγαλύτερου εαυτού σου και να χαμογελάς. Θεωρούσε ότι οι παραβάτες, οι πλάνοι και οι απατεώνες είναι αδέρφια σου που βρίσκονται σε ανάγκη.

Τα παρήγορα λόγια του ήταν πάντα ύμνος και θυμίαμα για τους ανθρώπους.

Νίκο, δεν είσαι μια σκέψη μου που μπορώ να αφήσω πίσω μου, αλλά μια καρδιά που γλύκαινες τους ανθρώπους

Η αγάπη του ήταν σαν μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών μας, διότι πίστευε ότι η αγάπη δεν πρέπει να σε δεσμεύει και δεν μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της, γιατί η αγάπη αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Πίστευε ότι η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Δεν κατέχει και ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί αρκείται στον εαυτό της.

…ένιωθα πάντα ασφαλής και χαρούμενος κοντά στο Νίκο, όμως πέταξε όπως ο αετός στα ουράνια, μόνος, χωρίς την φωλιά του, πέταξε όπως η φωνή που δεν μπορεί να πάρει μαζί της τη γλώσσα και τα χείλη που τις έδωσαν φτερά…

Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Μπορούσε να τους δώσει την αγάπη του αλλά όχι τις ιδέες του, διότι γνώριζε ότι τα παιδιά έχουν τις δικές τους ιδέες.

Ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει τα παιδιά να του μοιάσουν διότι καταλάβαινε ότι αυτός έπρεπε να προσπαθήσει να τους μοιάσει, γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χθες.

Έλεγε ότι εμείς είμαστε τα τόξα, απ’ όπου τα παιδιά σαν ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.

…με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γη….

Υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους, αλλά κατά το δόσιμό τους νιώθουν πόνο…

Ο Νίκος πρόσφερε χωρίς να νιώθει πόνο στο δόσιμο και ούτε γύρευε την αναγνώριση μέσα από αυτό. Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός και πίσω από τα μάτια τους, ο Θεός χαμογελάει στη γη.

Είναι καλό να δίνεις όταν στο ζητούν, αλλά ο Νίκος έδινε χωρίς να του το ζητήσουν, από κατανόηση.

…ο φίλος σου είναι το χωράφι σου που σπέρνεις με αγάπη και θερίζεις με ευγνωμοσύνη…

Ο Νίκος είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στο Θεό. Η καθημερινή του ζωή ήταν ο ναός του και η θρησκεία του και ποτέ δεν χώριζε την πίστη του από τις πράξεις του.

Ποτέ δεν φορούσε την ηθικότητά του σαν το καλύτερο ρούχο του και ποτέ δεν έβλεπε την λατρεία σαν ένα παράθυρο, που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει.

Δεν γνώρισε το Θεό προσπαθώντας να λύσει αινίγματα, αλλά τον συναντούσε ολόγυρά του. Έβλεπε τον Θεό να παίζει με τα παιδιά μας, να του χαμογελάει μέσα από τους ανθρώπους, να περπατάει μέσα στο σύννεφο, να απλώνει τα χέρια του με την αστραπή και να κατεβαίνει με την βροχή.

…στις περιπλανήσεις σου ανάμεσα στα βουνά και στις ερημιές πάντα θα θυμόμαστε το βάθος της δροσερής σου καρδιάς…

Για τον Νίκο ο πλατύτερος δρόμος ήταν ο συνάνθρωπός του. Ποτέ δεν κατάκρινε τους συνανθρώπους του και δεν τους μετρούσε από τις μικρές τους πράξεις, γιατί όπως έλεγε, δεν μπορείς να μετρήσεις την δύναμη του ωκεανού με την αδυναμία του αφρού του.

Θεωρούσε ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για μια δυσάρεστη κατάσταση που συμβαίνει στο διπλανό μας.

Τι κρίση θα βγάλετε για αυτόν που αν και είναι τίμιος στα χέρια, είναι όμως κλέφτης στην σκέψη;

Και ποια ποινή θα βάζατε για αυτόν που σκοτώνει την σάρκα αλλά δολοφονείται ο ίδιος στην ψυχή;

Και πως θα τιμωρήσετε εκείνον που στην πράξη είναι δόλιος και καταπιεστής, αλλά που είναι και ο ίδιος αδικημένος και εξευτελισμένος;

Και πως θα τιμωρήσετε εκείνους που οι τύψεις τους είναι μεγαλύτερες από τα αδικήματά τους;

Τα παραπάνω, είναι λίγα απο τα ερωτήματα που συζητούσαμε όταν βρισκόμασταν μεταξύ μας.

…σίγουρα δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο στον άνθρωπο, από εκείνο που κάνει όλη τη ζωή μια πηγή νερού…

Ο Νίκος ζούσε την αγάπη μέσα από όλες τις μορφές της ζωής. Κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια και όχι πάνω από τον ώμο τους. Μοιραζόταν μαζί τους πράγματα, σκέψεις και συγκινήσεις. Ήξερε ότι η αγάπη είναι η ίδια η ζωή και η ζωή είναι η κάθε στιγμή που βιώνουμε είτε με χαρά είτε με λύπη.

Την χαρά και την λύπη δεν τις ξεχώριζε. Είναι δύο συναισθήματα που έρχονται πάντα μαζί. Κάποτε που συζητούσαμε μου έλεγε, ότι όταν είσαι λυπημένος κοίταξε μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.

…κάθε ημέρα έδινε στον εαυτό του την ευκαιρεία για αγάπη…

Κάθε μέρα προσπαθούσε να μην χάνει από τα μάτια του τα όμορφφα πράγματα του κόσμου.

Κάθε ημέρα ξύπναγε πιο σοφός, πιο υπομονετικός και πιο αισιόδοξος

Κάθε ημέρα δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να απλώσει το χέρι του στο διπλανό του που χρειαζόταν βοήθεια

Ήξερε να τοποθετεί τον πήχη τόσο ψηλά όσο έπρεπε προκειμένου ξεπερνάει τους στόχους που έβαζε στην ζωή του

…πάντα αγωνιζόσουν απολαμβάνοντας την ομρφιά του αθλήματος και όχι για τα πρόσκαιρα έπαθλα…

Ο Νίκος είχε διαλέξει το δρόμο της αγάπης, το δρόμο της ελπίδας, το δρόμο του ενδιαφέροντος, το δρόμο της πίστης του αύριο, το δρόμο της καλοσύνης.

Κάποιες φορές οι ανθρώπους που γελούν, διακινδυνεύουν να τους περάσουν για αστείους και όταν κλαίνε διακινδυνεύουν να τους περάσουν για συναισθηματικούς

Ο Νίκος όμως δεν φοβόνταν ούτε να γελάσει αλλά ούτε και να κλάψει. Κάποιες φορές μπορεί να κλαίμε και από χαρά βλέποντας ευτυχισμένους ανθρώπους. Δεν τον ένοιαζε αν θα τον έλεγαν συναισθηματικό…ήξερε να ζει!

…έψαχνε πάντα μία ευκαιρεία χαράς….

Αγαπούσε στον υπέρτατο βαθμό του γονείς του, τα αδέλφια του, τις νύφες του, τα ανίψια του και γενικά όλη την ευρύτερη οικογένεια του.

Είχε το χάρισμα να επιλέγει και να δημιουργεί από μόνος του σημαντικές διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες έμεναν αναλοίωτες στον χρόνο.

Δεν φοβόνταν να δείξει τα συναισθήματά του και να αποκαλύψει την ανθρωπιά του.

Μίλαγε πάντα με τις πράξεις του…

…αγαπημένε μου αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς…

Αδελφέ μου η ζωή και ο θάνατος είναι ένα, όπως ο ποταμός και η θάλασσα είναι ένα.

Αγαπημένε μου Αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς.

Η ζωή σου είχε γίνει ζωή μας και η καρδιά σου καρδιά μας….πως λοιπόν μπορούμε να αποχωριστούμε τη ζωή και την καρδιά μας;

…η καλοσύνη σου βρισκόνταν μέσα στην καρδιά σου και η καρδια σου βρίσκεται μέσα σε όλους μας…

Οι σκέψεις μου είναι πολλές και τα συναισθήματά μου ακόμα περισσότερα που θα μπορούσα να σου αφιερώσω, αλλά αγαπημένε μου αδελφέ δεν έχω άλλο κουράγιο να συνεχίσω…

…θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου, όπως και πάρα πολύς κόσμος διότι εκεί ανήκεις…