Ο πρώτος αγώνας Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Saint Tropez αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ποδηλατικές μου εμπειρίες, τόσο στο καθαυτό αγωνιστικό κομμάτι, όσο και στις αρκετά σοβαρές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν τη παραμονή του αγώνα.

»Το αισιόδοξο είναι πως κάθε φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι με μία δυσκολία και εκείνη την στιγμή σκέφτεστε ότι είναι ανυπέρβλητη, ανακαλύπτετε πως μόλις την ξεπεράσετε, είσαστε πολύ πιο δυνατοί από πριν. Αν μπορείτε να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα πάντα. Αποκτάτε δύναμη, θάρρος και εμπιστοσύνη από κάθε εμπειρία την οποία παύετε πραγματικά να βλέπετε με ανασφάλεια και φόβο.»

Παρόλες τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσω, προσπάθησα να μη χάσω το Στόχο και το Σκοπό που είχα πηγαίνοντας να αγωνιστώ στην Γαλλία.

Με την υποστήριξη του BikeMe.gr και του Κώστα Τριανταφυλλίδη καταφέραμε μία δυσμενή κατάσταση να τη μετατρέψουμε σε επιτυχία.

Επέλεξα να αγωνιστώ σε αυτή την διοργάνωση τη δεδομένη χρονική περίοδο της προετοιμασίας μου, διότι τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου αγώνα συνδύαζαν στο μέγιστο όλες τις ικανότητες της φυσικής μου κατάστασης.

Πιο συγκεκριμένα, για να μπορέσω να »κρατηθώ» μέχρι το τέλος του αγώνα με τους πρώτους καλύτερους αθλητές, θα έπρεπε να λειτουργήσει στο μέγιστο η αναερόβια ικανότητά μου, η ικανότητα της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου και επιπλέον και η ικανότητα της αντοχής μου.

Το προφίλ του αγώνα όπως φαίνεται παραπάνω, περιλάμβανε μικρής έως και μεγάλης διάρκειας ανηφορικές διαδρομές με κλίση οδοστρώματος από 5%-15%, σε συνολική απόσταση 180km.

Επιπλέον, η διαδρομή ήταν αρκετά »νευρική», διότι αποτελούνταν ως επί το πλείστον από εναλλασσόμενες ανηφόρες και τεχνικά δύσκολες κατηφόρες,  χωρίς να μεσολαβούν ενδιάμεσα τμήματα ευθείας διαδρομής.

Οι συνολικές συμμετοχές ξεπερνούσαν τις 1200 και στην ενιαία κατηγορία Ε 40-49  έφταναν τις 243. Ο ανταγωνισμός ήταν αρκετά υψηλός, επόμενο βέβαια όταν κάποιος αθλητής αγωνίζεται στη χώρα που αποτελεί την καρδιά της ποδηλασίας.

Αξιοσημείωτο είναι ότι είχαν έρθει να αγωνιστούν κυρίως οργανωμένες ομάδες, τόσο από τη Γαλλία όσο και από την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ οι μεμονωμένοι αθλητές όπως στην παρούσα περίπτωση και εγώ, ήταν ελάχιστοι.

Το στοίχημα για εμένα ήταν να καταφέρω να αντέξω τον υψηλό αγωνιστικό ρυθμό πέρα των 120km, διότι τελευταία φορά που αγωνίστηκα 180km ήταν πριν 18 χρόνια όταν συμμετείχα με την Εθνική Ομάδα Αντρών σε αγώνες του εξωτερικού. Συνήθως οι αγώνες των Παγκοσμίων Κυπέλλων και Πρωταθλημάτων στην κατηγορία των Μάστερ, δεν ξεπερνούν τα 115km.

Από την εκκίνηση ο αγώνας είχε έναν πολύ γρήγορο ρυθμό, »καταπίνοντας» στην κυριολεξία στα πρώτα χιλιόμετρα τα δύο πρώτα μικρά βουνά της διαδρομής.

Προσπαθούσα να βρίσκομαι στους πρώτους 20 αθλητές ώστε να ελέγχω την κατάσταση και την ροή του αγώνα αποφεύγοντας παράλληλα και με αυτόν τον τρόπο τις άσχημες  πτώσεις που γίνονταν στο πίσω μέρος του γκρουπ.

Στα ανηφορικά τμήματα της διαδρομής ένιωθα πολύ δυνατός και διατηρούσα άνετα την θέση μου στους πρώτους αθλητές, κάτι που δεν κατάφερνα εύκολα στις επικίνδυνες κατηφορικές διαδρομές.

Τα περισσότερα κατηφορικά τμήματα του αγώνα, βρίσκονταν σε στενούς δασικούς παράπλευρους δρόμους  και αποτελούνταν από πολλά συνεχόμενα και τυφλά σλάλομ.

Μετά τη διέλευση και του τρίτου κατά σειρά βουνού της διαδρομής, είχα αποσπαστεί με άλλους 30 αθλητές περίπου, ανάμεικτων κατηγοριών. Ακριβώς μετά από αυτό το σημείο και με πολύ έξυπνο τρόπο, αποσπάστηκαν από το γκρουπ μου στην αρχή της κατηφορικής διαδρομής, 3 αθλητές διαφορετικών ομάδων.

Οι ομάδες των αθλητών που είχαν αποσπαστεί μπροστά, έπαιζαν ένα αμυντικό ρόλο στην ροή του αγώνα, ούτως ώστε να καταφέρουν οι προπορευομένοι συναθλητές τους να αυξήσουν τη χρονική τους διαφορά.

Στο 4ο και στο 5ο κατά σειρά βουνό όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Ο ρυθμός του αγώνα  βρισκόταν στη μέγιστη κορύφωσή του, μέσα από ένα πλήθος αλλεπάλληλων ντεμαράζ από διαφορετικούς αθλητές κάθε φορά.

Τελικώς μέσα από όλο αυτό το πανδαιμόνιο, καταφέραμε να αποσπαστούμε 10 αθλητές από υπόλοιπο γρουπ και να συνεχίσουμε για άλλα 90km μέχρι το σημείο του τερματισμού.

Καλύψαμε  2.800m υψομετρικά, διανύοντας την απόσταση των 180km με μέση ταχύτητα περίπου 35km/h.

Κατά τη διάρκεια της πορείας μας προς τον τερματισμό, προσπαθούσα να ανακτήσω όσο περισσότερο μπορούσα την ενέργεια που είχα δαπανήσει μέχρι εκείνο το σημείο, καταναλώνοντας την τροφοδοσία που μου παρείχε σε τακτά διαστήματα το support μου, Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Ο τερματισμός του αγώνα σύμφωνα με το προφίλ που είχαν δώσει οι διοργανωτές θα γινόταν  στο Gassin,  ένα χωριό το οποίο βρίσκονταν σε ανηφορική περιοχή. Έπρεπε να προσέξω πάρα πολύ τη διαχείριση των δυνάμεών μου στα εναπομείναντα 70km, ώστε να είχα την περισσότερη δυνατή ενέργεια για τα τελευταία δύο δύσκολα ανηφορικά χιλιόμετρα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν εξελίχθηκαν έτσι, διότι οι διοργανωτές είχαν αλλάξει το σημείο του τερματισμού, τοποθετώντας τον χαμηλότερα, στους πρόποδες του ανηφορικού λόφου και όχι στην κορυφή του.

Όταν είχαμε φτάσει πλέον στο τελευταίο χιλιόμετρο και βρισκόμασταν ακόμα σε επίπεδη διαδρομή καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά.Επίσης, δεν υπήρχε άλλη σήμανση για τα υπολειπόμενα μέτρα του τερματισμού μετά τη σήμανση του τελευταίου χιλιομέτρου.

Ξαφνικά, στο τέλος μιας νησίδας μας στρίβουν αριστερά από τον επαρχιακό δρόμο και μας τερματίζουν 30m μετά, στην είσοδο ενός μεγάλου parking.

Από ό,τι συνειδητοποίησα αργότερα, οι Γάλλοι διοργανωτές ανακοίνωσαν πριν την εκκίνηση για την αλλαγή του τερματισμού, αλλά μόνο στα Γαλλικά.

Μπορεί να μην πρόλαβα να σπριντάρω στο τέλος του αγώνα, αλλά αυτό είχε λιγότερη σημασία μπροστά στην προσπάθειά μου να αγωνιστώ όσο πιο δυνατά μπορούσα.Το αποτέλεσμα ήταν η 5η θέση στη γενική βαθμολογία Ε40-49y και η 3η θέση στην κατηγορία μου 40-44y.

Ο Σκοπός της συμμετοχής μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας ήταν να »βάλω» έναν υψηλού ανταγωνισμού αγώνα στα πόδια μου, ο οποίος θα συμβάλλει στην περαιτέρω άνοδο του Fitness μου. Ο Στόχος μου ήταν να πάρω την πρόκριση για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όπως και έγινε!

Θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά το support μου Κώστα Τριανταφυλλίδη, διότι χωρίς τη δική του συμβολή δε θα κατάφερνα να πάρω την πρόκρισή μου σε αυτό τον δύσκολο αγώνα. Μολονότι δεν είχε στο παρελθόν την εμπειρία του support σε τέτοιες μεγάλες Διεθνείς Διοργανώσεις, ανταποκρίθηκε άριστα σε όλες τις περιστάσεις εντός και εκτός αγώνα.

Κώστα αυτή η πρόκριση, όσο ανήκει σε εμένα άλλο τόσο ανήκει και σε εσένα!

Ειδικά μέσα από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ζήσαμε με τον Κώστα δύσκολες αλλά και ευσυγκίνητες καταστάσεις, αποκομίζοντας νομίζω ο καθένας τις δικές του εμπειρίες.

Συνήθως θέλουμε να έχουμε βεβαιότητα και καθόλου αμφιβολίες, συμπεράσματα και όχι πειράματα, αλλά τελικά η βεβαιότητα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την αμφιβολία και τα συμπεράσματα μόνο μέσα από τα πειράματα.