«Έχουν περάσει ήδη 5 χρόνια από τότε που συνειδητοποίησα οτι μπορώ να διακριθώ σε έναν τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Ερασιτεχνων.
Έρπεπε να ταξιδέψω στην μακρινή Αυστραλία για να πετύχω τον σκοπό μου.
Λίγοι άνθρωποι πίστεψαν στο όνειρό μου και ελάχιστοι με βοήθησαν πραγματικά.
Ήξερα και το πίστευα βαθύτατα ότι από το Περθ οτι δεν έπρεπε να γυρίσω με άδεια χέρια
Το ένστικτο μου με οδηγούσε εκεί προκειμένου να δικαιώσω τις προσπάθειές μου και τους ανθρώπους που μου κρατούσαν το όνειρο ζωντανό.»
Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Μαλαισίας περιμένοντας την ανταπόκριση για την συνέχεια της πτήσης μου. Αρπάζοντας λοιπόν την ευκαιρία ήθελα να γράψω λιγα πράγματα για τις εμπειρίες που βίωσα στο Περθ. Εξίσου όμως σημαντικό είναι να αναφέρω και το πως κατάφερα να έρθω στο Περθ.
Πριν ενα χρόνο, προς τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου στην Δανία, είχα συμμετέχει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ερασιτεχνών. Εκεί κάποιες συνθήκες δεν με ευνόησαν με αποτέλεσμα να μην καταφέρω να πετυχω τον σκοπό μου.
Έτσι λοιπόν με το που επέστρεψα στην Ελλάδα, ξεκουράστηκα λιγες ημέρες και ξεκινησα την προετοιμασία μου για το Περθ.
Η στρατηγική μου ήταν να κοντρολάρω τον ρυθμό ανάπτυξης της αθλητικής μου φόρμας, ώστε να κορυφωθεί μία φορά και αποτελεσματικά στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Κάθε φορά που ένιωθα καλύτερα από ότι περίμενα, προσπαθούσα να «παγώνω» τον ρυθμό εξέλιξής μου, αν και σε αυτό συνέβαλαν αρκετα οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις μου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την Ανοιξη μέχρι και το τέλος Ιουνίου.
Οι άνθρωποι που με στήριζαν ολα αυτα τα χρόνια με ποικίλους τρόπους ήταν η οικογένειά μου, ο Nick Ntots , ο Gregory Fytros Gbf με τα +watt συμπληρώματα διατροφής ο Maglaris John Fuji bikes Greece με τον τεχνολογικό εξοπλισμό που χρειαζόμουν και ο Avgerinos Koklas support και μηχανικός παντως καιρού.
Ωστόσο, ο «Δρόμος για το Πέρθ» μου επιφύλασε καινούργιες γνωριμίες και μελλοντικές συνεργασίες.
Στο πλαίσιο αυτό και σε συνδυασμό με τις δρασεις της εταιρείας SPORTS TOURS HELLAS του George Leventakis , το ταξίδι μου για την Αυστραλία οριστικοποιήθηκε από τους παρακάτω συνεργάτες μου, δέκα μόλις ημέρες πριν αγωνιστώ.
1. Ο Tasos Tzerbidis αποκλειστικός αντιπρόσωπος της εταιρείας παραγωγής αθλητικών και ποδηλατικών ρούχων Zaes
2. Ο Nikos Georgiou γενικός Διευθυντής της πολυεθνικής εταιρείας παραγωγής χρωμάτων PPG HELLAS
3. Ο Yannis Koligliatis επιχειρηματίας και Ιδιοκτήτης της εταιρείας Racing Cycles.
Το ταξίδι για το Περθ ηταν πολυ δαπανηρό και αυτο δεν μου επέτρεπε να πάρω συνοδο μαζί μου. Ηταν σημαντικό μειονέκτημα, διότι χωρίς συνοδό ήμουν εκτεθειμένος σε οποιαδήποτε ατυχία που μπορούσε να παρουσιαστεί κατα την διάρκεια των αγώνων ή ακόμα και των προπονήσεων.
Για παράδειγμα ο αγώνας Αντοχής ήταν 160km και δεν είχα έναν συνοδό για να μου δώσει υδροδοσία ή τροφοδοσία. Μία πτώση… Ενα σκασμένο ελαστικό… Ενα αντιανεμικό να φορέσω οταν η θερμοκρασία τις πρωινές ώρες έφτανε τους 4 βαθμούς…
Υπήρχαν πάρα πολλές δυσκολίες σε θέματα ρουτίνας που έπρεπε να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία, ώστε να μην χάσω τον στόχο από το μυαλό μου για τον οποίο πήγα στην Αυστραλία.
Η Ελληνική κοινότητα του Περθ δεν υπήρξε πουθενά, παρόλο που ειχε ενημερωθεί με ηλετρονικό μήνυμα και ειχε δημοσιευθεί η άφιξή μου από τον τοπικό τους τύπο.
Εντούτοις στο Πέρθ έκανα δύο γνωριμίες οι οποίες εξελίχθηκαν σε αμοιβαία φιλία.
Η πρώτη ήταν με τον Καναδό αθλητή Allan Kliger τον οποίο τον γνωρισα καθώς πηγαίναμε στο Rottnest για να προπονηθούμε στην διαδρομή του χρονομέτρου. Με το ιδαίτερο και χαρακτηριστικό χιούμορ του, πέρασα αξέχαστα μαζι του.
Η δεύτερη γνωριμία συνέβηκε οταν ο Apostolis Koutsouvelis μου απάντησε σε ενα ανέλπιδο και τελευταίο μηνυμα που έστειλα δυο ημέρες πριν αναχωρήσω απο το Περθ, για την εξεύρεση κάποιου Ελληνα στην πόλη αυτή
.
Ο Αποστόλης Κουτσουβέλης κατάγεται από την Κατερινη και μετακομισε στο Περθ το 2011. Απο την πρωτη στιγμή που μιλήσαμε ηρθε και με βρήκε στο ξενοδοχείο μου, με φιλοξένησε σαν να ήμουν αδερφός του, με γνωρισε στην οικογένειά του και με αγκάλιασαν ολοι σαν να γνωριζόμαστε απο χρόνια.
Υπάρχουν ανεξίτηλες στιγμές που έζησα κοντά τους. Με την παρέα τους χαλάρωσε το μυαλό μου και αυτοσυγκεντρωθηκα ακόμα περισσότερο για τον αγώνα αντοχής.
Η πέμπτη θέση στην Ατομική Χρονομέτρηση ήταν ήδη μία μεγάλη επιτυχία για εμένα η οποία συνοδεύτηκε με εξαιρετικά καλή επίδοση.
Όμως αναζητούσα κάτι παραπάνω…Στον αγώνα Αντοχής 160km έπρεπε να αντιμετωπίσω 180 αθλητές υψηλού επιπέδου και επιπλέων τις τακτικές των 36 Εθνικών ομάδων που συμμετείχαν.
Στην αρχή η διαδρομή ειχε 50km ευθεία και στην συνέχεια μπαίναμε σε δυο κύκλους των 48km, συγκεντρωνοντας 2000 υψομετρικά.
Προσπάθησα μέχρι τα μισά της διαδρομής να αποτρέψω οποιαδήποτε επίθεση η οποία μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρες προϋποθέσεις για ξεκόλλημα.
Περίπου στα 85km πριν τον τερματισμό, εκμεταλευόμενος μία παρατεταμένη εναλλαγή ρυθμού που ειχε γινει σε μια αναβαση 4km, άσκησα αντεπίθεση καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να αποσπαστώ μαζί με άλλους δύο Αυστραλούς αθλητές.
Συνδυαστηκαμε αρμονικά μεταξύ μας, μέχρι που μεγαλώσαμε την χρονική διαφορά από το δεύτερο γκρουπ στα τρισύμηση λεπτά. Τα τελευταία ανηφορικα χιλιόμετρα προσδιόρισαν και τις αντίστοιχες θέσεις μας.
Νιώθω πάρα πολύ συγκινημένος για την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδηλασίας Ερασιτεχνών. Είναι μία επίδοση αρκετά υψηλή διότι προκειμένου να διατηρηθώ σε αυτόν τον ρυθμό έπρεπε να ποδηλατήσω για 4h07′ στα 298w μέσο ορο.
Επιλέον, το χάλκινο μετάλλιο εκτός από τις θυσίες, τους κόπους, τις χαρές, τις απογοητεύσεις και τις προσπάθειες πολλών χρόνων, κρύβει τα συναισθήματα και την υποστήριξη κάποιον ανθρώπων, οι οποίοι με αποδέχθηκαν όπως ήμουν και ήταν πάντα δίπλα μου…Σε αυτούς αφιερώνω την κατάκτηση της 3ης θέσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Δρόμου Ερασιτεχνών.
lkatapod 