Οι ιογενείς λοιμώξεις είναι πολύ συχνές. Ένας ενήλικας μπορεί να προσληφθεί μέχρι και έξι φορές από ιογενείς λοιμώξεις τον χρόνο. Οι πιο κοινές μορφές ιών σε ανθρώπους είναι η influenza ( που προκαλεί την γρίπη ), ο rhinovirus ( που προκαλεί τα κρυολογήματα ) ο coxsackievirus, ο adenovirus, ο cytomegalovirus και ο Epstein-Barr virus ( που είναι υπεύθυνος για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση ).
Οι ιογενείς λοιμώξεις βρίσκονται κυρίως στον λάρυγγα και στους βρόγχους. Ο ιός εισχωρεί στο υγιές κύτταρο και μέσα από μια σειρά διεργασιών πολλαπλασιάζεται εκεί μέχρι το θάνατο του κυττάρου, απελευθερώνοντας ιούς συνεχίζοντας έτσι την μόλυνση των υγιών κυττάρων.
Τα αντιβιοτικά δεν επηρεάζουν τους ιούς. Οι περισσότερες ιογενείς λοιπώξεις είναι μικρότερης σημασίας και το προσβαλλόμενο άτομο αισθάνεται εξαντλημένο για λίγες ημέρες, αλλά η καθημερινή του ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Οι αθλητές που προπονούνται εντατικά είναι πιο ευαίσθητοι σε ασθένειες από τους μη αθλητές. Τα ασκούμενα άτομα είναι περισσότερο εκτεθειμένα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, ιδιαίτερα οι ποδηλάτες, οι οποίοι είναι γνωστοί για τις βρογχικές λοιμώξεις κατά την διάρκεια των προπονήσεών τους στην αρχή της σεζόν.
Επιπλέον, οι αθλητές είναι συχνά μέλη μεγάλων ομάδων και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προκαλείται μεγαλύτερη έκθεση τους σε ιούς. Η εντατική προπόνηση υπονομεύει προσωρινά το ανοσοποιητικό σύστημα καθιστώντας το πιο ευπαθή σε ιογενείς λοιμώξεις.
Οι ιογενείς λοιμώξεις μπορούν να προκαλέσουν βλάβη του μυϊκού ιστού, συμπεριλαμβανομένου και του καρδιακού μυός. Ο αιφνίδιος θάνατος που πιθανόν να συμβεί κατά την διάρκεια μιας εντατικής προπόνησης, μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας ιογενής λοίμωξης.
Κατά το χρονικό διάστημα κάποιας που εκδηλώνεται μια ιογενής λοίμωξη, η άσκηση πρέπει να μειώνεται και να διακόπτεται προσωρινά αν υπάρξει η παρουσία του πυρετού. Οι ασθματικοί αθλητές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί κατά την διάρκεια βρογχικών λοιμώξεων, επειδή η άσκηση μπορεί να προκαλέσει ασθματική κρίση.
Οι αθλητές που έχουν προσβληθεί από κάποιον ιό δεν μπορούν να προπονηθούν αποδοτικά. Αν δεν ελαχιστοποιήσουν την προπονητική τους ένταση θα υποστούν τις παρενέργειες της υπερ-προπόνησης. Οι ιογενείς λοιμώξεις επηρεάζουν την απόδοση του αθλητή μέσω της δυσλειτουργίας της αναπνευστικής του ικανότητας και της καρδιακής του λειτουργίας. Επιπλέον, η μυϊκή του δύναμη μειώνεται κατά 15%.
Ήπιες ιογενείς λοιμώξεις είναι πιθανόν να αποτελούν την αιτία μιας ανεξήγητης απώλειας της φυσικής σας ευρωστίας. Όταν η απώλεια της φυσικής σας ευρωστίας δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, ένα ιατρικό check-up θα είναι χρήσιμο για να αποκλείσει μια ιογενής λοίμωξη.
Είναι δύσκολο να καθοριστεί πότε ο αθλητής μπορεί να συνεχίσει να αθλείται μετά από μια ιογενής λοίμωξη. Ήπιες λοιμώξεις απαιτούν μια μείωση της έντασης, αλλά σε περιπτώσεις σοβαρών και μακράς διαρκείας ιώσεων, όπως η μονοπυρήνωση, το πρόγραμμα θα πρέπει να σταματήσει εντελώς και να επαναλαμβάνεται μόνο όταν τα συμπτώματα έχουν εξαφανιστεί πλήρως. Στη συνέχεια, το πρόγραμμα προπόνησης θα ξαναρχίσει σταδιακά, ξεκινώντας με προπονήσεις βασικής αντοχής στις οποίες η καρδιά δεν πρέπει να ξεπερνάει τους 140 σφυγμούς ανά λεπτό.
Μέτριες μορφές ασκήσεων αντοχής διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ μακράς διαρκείας και εξαντλητικές μορφές άσκησης καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα καθιστώντας τον αθλητή πιο ευάλωτο σε μόλυνση. Το σημείο καμπής στο οποίο το προπονητικό ερέθισμα μετατρέπεται σε καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, βρίσκεται περίπου στο 70% της μέγιστης προσπάθειας.
Η υγιεινή διατροφή, η επαρκή ανάπαυση και οι εμβολιασμοί μειώνουν την πιθανότητα μολύνσεων.
IN ENGLISH
Viral infections are very common. One adult may go through six viral infections a year. The most common viruses in humans are the influenza ( which causes the flu ), the rhinovirus ( which causes colds ), the coxsackievirus, the adenovirus, the cytomegalovirus and the Epstein-Barr virus ( which is responsible for mononucleosis).
Viral infections are mostly situated in the throat and bronchial tubes. The virus penetrates the cell and multiplies there, after which the cell breaks and new viruses are released.
Antibiotics do not affect viruses. Most viral infections are minor and the person does not fill fit for a few days, but everyday life can go on as usual.
Athletes training intensively are more susceptible to diseases than non athletes. Athletes are more exposed to inclement weather, especially cyclists, who are notorious for their bronchial infections during workouts early in the season.
Moreover, athletes are often members of large groups and may have more exposure to viruses. Intensive workouts temporarily undermine athletes immune systems, making them more susceptible to viral infections.
Viral infections can damage muscle tissue, including the heart muscle. Sudden heart death during intensive exercise may be a complication of a viral infection.
During viral infections, training should never be intensive and when a fever is present, training should be stopped temporarily. Asthmatic athletes should be very careful during bronchial infections, because exercise may evoke an asthmatic attack.
The athletes performs poorly when ill with a virus and you can handle workloads less easily and may soon experience overtraining if training intensity is not adjusted. Viral infections influence performance through malfunctioning of the ventilatory track and the heart. In addition, muscular strength diminish by 15% during viral infections.
Thus, mild viral infections may be the cause of an unexplained loss of condition. When loss of condition cannot otherwise be explained, a medical check-up to exclude a viral infection is called for.
It is difficult to determine when the athlete can resume training after a viral infection. Mild infections require a temporary decrease of intensity, but in cases of serious and long-lasting complaints, such as mononucleosis, the program should be stopped completely and resumed only when the symptoms have fully disappeared. Then the training program should be resumed gradually, starting with endurance workouts in which HRs do not surpass 140.
Moderate forms of endurance training stimulate the immune system. Long-lasting and exhausting forms of exercise suppress the immune system, making the athlete more susceptible to infection. The turning point at which stimulations turns into suppression is probably about 70% of the maximum effort.
Hygiene, good nutrition, sufficient rest and vaccinations diminish the chance of infections.