…Πόσο πρέπει να προπονηθώ προκειμένου να συμμετάσχω σε κάποιον αγώνα;…

…θα ήθελα να τρέξω σε αυτή την διοργάνωση, αλλά πιστεύω ότι δεν έχω προετοιμαστεί κατάλληλα…

…πόσο καιρό πριν πρέπει να προετοιμαστώ ώστε να διακριθώ στον αγώνα που επιθυμώ;…

…κατά πόσο ένας αγώνας θα με βοηθήσει να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση;…

…πρέπει να τρέχω συνέχεια αγώνες για να διατηρούμαι σε καλή φόρμα;…

…είναι σωστό να προπονούμαι σε συνθήκες και επιβαρύνσεις δυσκολότερες από τον αγώνα που σχεδιάζω να τρέξω;…

Τα παραπάνω ερωτήματα αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος από το σύνολο εκείνων που δέχομαι κατά καιρούς ως προπονητής από αρκετούς αθλητές και τα οποία εστιάζονται  στο αν και στο πόσο υπάρχει θετική αλληλεπίδραση μεταξύ των προπονήσεων και  των αγώνων καθώς και το αντίστροφο.

Δεν είναι τυχαία η  άποψη πολλών προπονητών ανά τον κόσμο, ότι ένας αγώνας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα τύπο προπόνησης.

Επιπρόσθετα, το κέρδος που αποκομίζεται  στη φυσική σας κατάσταση με το να αγωνιστείτε σε μία αθλητική διοργάνωση είναι τόσο ουσιαστικό, που για αυτόν το λόγο έχουν σχεδιαστεί προπονήσεις τύπου αγώνα, οι οποίες μάλιστα εφαρμόζονται ακριβώς όταν υπάρχει ουσιαστική έλλειψη αγώνων.

Αναμφίβολα το αγωνιστικό στρες που δημιουργείται στον οργανισμό ενός αθλητή συμμετέχοντας σε έναν αγώνα, είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο προπονητικό στρες , με συνέπεια να γίνονται στην πρώτη περίπτωση καλύτερες βιολογικές προσαρμογές στο σώμα του κατά τη φάση της αποκατάστασης.

Επιπλέον, μέσω της διαδικασίας των αγώνων ο αθλητής εξασκεί  περισσότερο την τεχνική του και βελτιώνει σε μεγαλύτερο βαθμό την τακτική του.

Προτού όμως προβείτε στην υλοποίηση του αγωνιστικού σας προγραμματισμού, θα πρέπει να αναλογιστείτε ποιος είναι ο προπονητικός σκοπός και το προπονητικό όφελος που επιζητάτε  από τον κάθε αγώνα.

Μπορείτε λοιπόν να επιλέξετε αγώνες, ούτως ώστε να βοηθηθείτε στην προσπάθειά σας να φορμαριστείτε για έναν προαποφασισμένο μακροπρόθεσμο στόχο, δίχως να σας ενδιαφέρει άμεσα το αποτέλεσμα που θαεπιτύχετε στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα.Ή αντίθετα να τους εντάξετε στη συνολική σας προετοιμασία ως πρώτης προτεραιότητας και να αποσκοπείτε σε ένα πολύ καλό πλασάρισμα.

Ακόμη,είναι δυνατόν η επιλογή ενός αγώνα να χρησιμοποιηθεί για την διατήρηση της φυσικής σας κατάστασης ή για την επαναφορά σας σε αγωνιστικούς ρυθμούς μετά από  πολύμηνη αποχή εξαιτίας ενός τραυματισμού.

Προσωπικά, επιλέγω ορισμένους αγώνες μικρότερου ανταγωνισμού, όπως είναι οι αναβάσεις στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς, για να “σβήσω” σταδιακά την αθλητική μου φόρμα από την  τελευταία κορύφωσή της, η οποία συμπέφτει με τη συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Όπως αντιλαμβάνεστε στο πλαίσιο ενός σωστού ετήσιου αγωνιστικού σχεδιασμού, πρέπει να υπάρχει και ο συγκεκριμένος σκοπός του κάθε αγώνα και μάλιστα σκοπός, απόλυτα συνειδητοποιημένος από τον αθλητή που αγωνίζεται.

Επιπλέον, δεν πρέπει ποτέ ο αθλητής να μπερδεύει την αυταξία του με το αν θα κερδίσει τον αγώνα ή όχι. Το ότι δεν καταφέρατε τον Στόχο σας σε κάποιον αγώνα, δεν σημαίνει αναγκαστικά και ότι αποτύχατε, διότι η προσπάθειά σας αυτή καθαυτή είναι που αξίζει περισσότερο.

Συνήθως, η επιλογή των αγώνων που θα συμμετάσχει ένας αθλητής, εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τον κυρίαρχο Στόχο που έχει θέσει για την εκάστοτε αγωνιστική περίοδο.

Για να υπάρχει απόλυτη επιτυχία στην υλοποίηση του Στόχου αυτού, θα πρέπει η επιλογή των αγώνων να βασίζεται σε μία έξυπνη στρατηγική και όχι να γίνεται τυχαία. Σύμφωνα με το παραπάνω, πρέπει να κατηγοριοποιήσετε τη σπουδαιότητα των αγώνων σας, διότι αυτό έχει άμεση σχέση με την τακτική που θα εφαρμόσετε εν συνεχεία.

Για παραδείγμα, όταν ένας αθλητής χρειάζεται να βελτιώσει την ικανότητα της ταχύτητάς του και της τεχνικής του , θα πρέπει να επιλέξει να τρέξει μερικούς αγώνες τύπου σιρκουί, παρόλο που πιθανόν να μην είναι οι αγώνες που μπορεί να πρωταγωνιστήσει.

Θεωρώ ότι ο απότερος προπονητικός Στόχος κάθε αθλητή, θα πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν τελειοποίηση όλων των ικανοτήτων της φυσικής του κατάστασης. Μπορεί να είστε κορυφαίοι στις αναβάσεις, αλλά ποιο το όφελος αν δεν έχετε την δύναμη να σπριντάρετε ή να ανταποκριθείτε στους γρήγορους ρυθμούς ενός αγώνα ευθείας.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είστε ο καλύτερος σπριντέρ ή ο πιο δυνατός χρονομετρίστας, αλλά ποιο το όφελος όταν δεν έχετε την αντοχή να φτάσετε μέχρι τον τερματισμό.

Εκμεταλλευτείτε  τους αγώνες για να βελτιώσετε τις αδυναμίες της φυσικής σας κατάστασης, πριν φτάσετε σε αυτόν που αποτελεί τον Στόχο της Χρονιάς σας. Η εν λόγω διαδικασία χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Μην προσπερνάτε τους αγώνες χωρίς να συμμετέχετε σκεπτόμενοι ότι δεν είστε ακόμα έτοιμοι να αγωνιστείτε, διότι έτσι χάνεται πολύτιμο έδαφος στην τελειοποίηση της αθλητική σας φόρμας.

Η θέση πως “σε κάθε αγώνα που αγωνίζομαι πρέπει να διακρίνομαι”,  δημιουργεί περισσότερο άγχος παρά ωφέλεια στον αθλητή. Είναι προτιμότερο να σκέφτεστε, πώς θα βελτιώσετε συγκεκριμένες αδυναμίες σας μέσα από έναν αγώνα και να εστιάζετε την προσοχή σας αποκλειστικά εκεί.

Για παράδειγμα, αν σας λείπει δύναμη και αντοχή σε ανηφορικές διαδρομές, επιλέξτε αγώνες που έχουν τέτοια χαρακτηριστικά, επενδύοντας τον καλύτερο εαυτό σας μόνο στα σημεία αυτά . Αν πάλι σας λείπει η δύναμη κατά την διάρκεια του ορθοπέταλου, εκμεταλλευτείτε τον ρυθμό του γκρουπ και δουλέψτε περισσότερα ορθοπέταλα σε δύσκολα σημεία της διαδρομής.

Όταν αγωνίζεστε με ξεκάθαρο προπονητικό σκοπό, τότε έχετε τον έλεγχο του τελικού σας Στόχου. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη πέρα από αυτό, αποσυντονίζει την προσπάθειά σας και σίγουρα δεν θα επιφέρει το επιθυμητό για εσάς αποτέλεσμα.

Ο μόνος λόγος που μπορείτε να αποφύγετε έναν αγώνα είναι αν βρίσκεστε σε κατάσταση υπερπροπόνησης ή έντονου αγωνιστικού στρες από προηγούμενες αγωνιστικές εκδηλώσεις.

Ο 35ος Γύρος Θυσίας αποτελούσε για εμένα έναν αγώνα προετοιμασίας πρώτης προτεραιότητας, διότι τα  μορφολογικά χαρακτηριστικά του είναι πανομοιότυπα με τους κλασικούς αγώνες Παγκοσμίων Κυπέλλων, Πανευρωπαϊκών και Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων.

Η πολύχρονη εμπειρία των διοργανωτών σε συνεργασία με τη συμπαράσταση των τοπικών χορηγών τους, δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για την ασφαλέστερη διεξαγωγή του αγώνα.

Συνήθως, οι διαδρομές τέτοιου είδους διοργανώσεων είναι κυμματιστού τύπου, περιλαμβάνουν μικρούς ανηφορικούς λόφους των 3-5km και έχουν μέση κλίση 5-15%.

Παρακάτω παρουσιάζω από τον συγκεκριμένο αγώνα, ορισμένα εργομετρικά δεδομένα μου σε μορφή γραφημάτων, σύμφωνα με τα οποία θα κατανοήσετε καλύτερα, γιατί ένας αγώνας είναι προτιμότερος από μία επίπονη προπόνηση.

Στο γράφημα 1. φαίνεται η συνολική εικόνα της φυσικής μου κατάστασης με κύριο γνώμονα το μέσο όρο της ισχύος που εφάρμοσα στα 328w NP για 1h.52΄. Στην ουσία ποδηλάτισα στο 96.4% του Αναερόβιου Κατωφλιού μου για τον παραπάνω αντίστοιχο χρόνο και αυτό με τη σειρά του μεταφράζετε σε ένα πάρα πολύ καλό και αξιόπιστο Fitness για την εποχή.

Είναι χρήσιμο όμως σε αυτό το σημείο να ρίξουμε μία βαθύτερη ματιά για το τί γίνεται με τις επιμέρους ικανότητες της φυσικής κατάστασης.

Η πρώτη ικανότητα αναφέρεται στην εκτίμηση της Νευρομυικής Ισχύος την οποία αναπτύσει ο αθλητής κάτα την διάρκεια των  5 πρώτων δευτερολέπτων της μέγιστης προσπάθειας του

Η δεύτερη ικανότητα αναφέρεται αντίστοιχα στην Αναερόβια Ισχύ που μπορεί να παράγει ο αθλητής στη διάρκεια του 1 min.

Η τρίτη ικανότητα αφορά στην Ισχύ που παράγει κατά τη διάρκεια της Μέγιστης πρόσληψης  Οξυγόνου και είναι το αποτέλεσμα του μέσου όρου Ισχύος για 5 min.

Τέλος, η τέταρτη ικανότητα αναφέρεται στην Ισχύ που παράγεται στο Αναερόβιο Κατώφλι κατά την υπομέγιστη προσπάθεια διάρκειας 20 min (-5% από την τελική τιμή)  ή διάρκειας 30 min.

Η παρακάτω ανάλυση αφορά στο καλύτερο 20λεπτο που έκανα στον αγώνα και αντιπροσωπεύει τη χρονική εκείνη στιγμή, που προσπάθησα να αποσπαστώ από το γκρουπ των υπόλοιπων αθλητών.

Στο γράφημα 2. η Νευρομυική μου Ισχύ φθάνει τα 1045w μέσο όρο, στα πρώτα 5 sec για να κορυφωθεί στα επόμενα δευτερόλεπτα στα 1086w.

Στο γράφημα 3. & 4 φαίνεται η μέση Ισχύς μου στην Αναερόβια Ικανότητα, η οποία κυμαίνεται στα 697w και στα 541w στη διάρκεια του πρώτου και δεύτερου λεπτού αντίστοιχα του ντεμαράζ που έκανα.

Στο γράφημα 5 & 6 βλέπετε την Ικανότητα της Ισχύος μου στα 5 και 10 πρώτα λεπτά της προσπάθειας,  η οποία φθάνει αντίστοιχα τον μέρο όρο των 496w &  436w NP, αναδεικνύοντας μια άριστη Μέγιστη Ικανότητα Πρόσληψης Οξυγόνου.

Στο γράφημα 7. η μέση Ισχύς μου στη διάρκεια του 19λεπτου ανέρχεται στα 399w NP δίνοντάς μου νέα δεδομένα για την αναθεώρηση της Ισχύος μου στο Αναερόβιο Κατώφλι.

Να λοιπόν, γιατί ένας αγώνας είναι πιο σημαντικός από μία προπόνηση….μέσα σε 20 λεπτά έκανα μια ακτινογραφία όλων των επιπέδων της φυσικής μου κατάστασης, αποκομίζοντας χρήσιμα στοιχεία και νέα στάνταρ δόμησης του Fitness μου, αφού όλα ήταν βελτιωμένα κατά ένα σημαντικό ποσοστό.

Θα χρειαζόμουν περίπου μία εβδομάδα για να πραγματοποιήσω τα τέσσερα βασικά τεστ της φυσικής μου κατάστασης σε αντίθεση με τα 20 λεπτά που χρειάστηκαν κατά την διάρκεια του αγώνα.

Υπάρχει όμως και άλλη μία ουσιαστική διαφορά όσο αφορά στην αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης μέσω ενός αγώνα ή  μίας προπόνησης.

Στον αγώνα μπορείτε να δείτε και την αλληλεπίδραση που έχουν μεταξύ τους οι διαφορετικές ικανότητες της φυσικής σας κατάστασης αφού διακατέχεται η μία την άλλη σε συνεχόμενο ρυθμό. Απεναντίας, στα τεστ της προπόνησης μεσολαβεί χρόνος αποκατάστασης πριν μεταβείτε από το ένα στο άλλο.

Για παράδειγμα, παρατήρησα ότι τα πρώτα 5sec του ντεμαράζ που έκανα, είχαν την δύναμη ενός πολύ καλού δυνατού μου σπριντ, αλλά αυτό δεν με φρενάρησε στο να συνεχίσω και να περάσω το πιο δυνατό μου μονόλεπτο και στη συνέχεια να πραγματοποιήσω το καλύτερό μου 2λεπτο, 5λεπτο,10λεπτο  και τέλος το 19λεπτο (αναφέρω 19λεπτο αντί για 20λεπτο διότι είχα ήδη πιάσει την πρώτη μεγάλη κατηφόρα της διαδρομής).

Συμπερασματικά λοιπόν, όλα αυτά  τα στοιχεία δείχνουν σαφώς μία άνοδο του Fitness μου σε όλα τα επίπεδα της φυσικής κατάστασης, χωρίς να χάνω χρόνο κάνοντας διάφορα τεστ αξιολόγησης.Ή χωρίς να απαιτείται η παραμονή μου για περαιτέρω χρονικό διάστημα   στα προηγούμενα δεδομένα εκγύμανσης.

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι κάθε αθλητής θα πρέπει να βαδίζει πάντοτε με κάποιο πλάνο προόδου είτε αγωνίζεται, είτε αθλείται μόνο, είτε συνδυάζει και τα δύο. Η επιλογή  είναι πάντοτε δική σας!